Recenzja
Recenzja książki Joanny Głodkowskiej „Konstruowanie umysłowej reprezentacji świata. 172 Diagnoza, możliwości rozwojowe i edukacyjne dzieci z lekką niepełnosprawnością intelektualną w aspekcie stałości i zmienności w pedagogice specjalnej”

Ostatnio na polskim rynku księgarskim ukazała się nowa pozycja z zakresu pedagogiki specjalnej autorstwa Joanny Głodkowskiej (Impuls, Kraków-Warszawa 2012).

Joanna Głodkowska jest profesorem Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie oraz autorką licznych artykułów i książek z zakresu pedagogiki specjalnej.

Recenzowana książka to kolejne niezwykle rzetelne opracowanie będące pokłosiem 20-letnich dociekań, analiz koncepcji teoretycznych, diagnostycznych i badań empirycznych nad problematyką rozpoznania umysłowego świata dziecka z lekką niepełnosprawnością intelektualną, które rozpoczyna systematyczną naukę szkolną.

Jak postrzega i rozumie otoczenie, jakie stosuje strategie poznawania świata, jakie konwencje już zna, a jakie dopiero opanowuje, jak dziecko z lekką niepełnosprawnością intelektualną radzi sobie z nową dla niego sytuacją rozwojową: uczeniem się „na sposób szkolny” – to wybrane pytania, na które Autorka poszukiwała odpowiedzi.

Pogłębione rozpoznanie możliwości i ograniczeń uczniów z lekką niepełnosprawnością intelektualną Autorka uczyniła podstawą do opracowania własnego modelu diagnostycznego i terapeutycznego. Zaproponowała wprowadzenie w proces edukacyjno-terapeutycznych treści baśniowych, wyobrażeniowych, nierealnych, aby zapewnić korzystne warunki umysłowego konstruowania świata realnego.

Struktura pracy jest logiczna i przejrzysta, co stanowi jej dużą zaletę. Książka składa się z sześciu rozdziałów, bibliografii i aneksów, łącznie liczy 411 stron.

Pierwszy rozdział prezentuje wybrane koncepcje rozwoju człowieka, które są przydatne w edukacji. Rozważania w obszarze teoretycznych koncepcji rozwoju pozwoliły na pełniejsze zrozumienie i opisanie procesu umysłowego konstruowania przez dziecko obrazu świata oraz wyłonienie istotnych elementów: ciekawości poznawczej, komunikacji, eksploracji i podatności zadaniowej.

Drugi rozdział Autorka poświęciła dwóm głównym zagadnieniom. Pierwszym z nich są rozważania wokół związków oraz wzajemnego uzupełniania się psychologii i pedagogiki w kontekście myślenia o rozwoju dziecka. Psychologia i pedagogika pozostają w niezwykle bliskich powiązaniach. Zdaniem Autorki, wspólny jest obiekt poznania, a także obszary badawcze i poszukiwania dla praktyki. Zarówno psychologia, jak i pedagogika rozpatrują pojęcie uczenia się oraz pojęcie rozwoju. W przytaczanych poglądach różnych autorów padają opinie o...


Pełna treść artykułu...