Recenzja
Recenzja książki „Trudne diagnozy psychiatryczne. Analiza przypadków” pod redakcją naukową Jolanty Rabe-Jabłońskiej. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014

Profesor Teofan Maria Domżał napisał, że publikacje kazuistyczne dawniej budowały zręby wiedzy klinicznej. Teraz są niżej cenione niż tzw. prace oryginalne. Od czasu do czasu zdarza się jednak coś niezwykłego, zasługującego na publikację, tylko trzeba to zauważyć, wiedzieć, że jest to właśnie ten rzadki przypadek (Domżał 2014). Można to odnieść do książki „Trudne diagnozy psychiatryczne. Analiza przypadków”. W 27 rozdziałach 25 autorek i autorów przedstawiło opisy 30 przypadków. Ich komentarze do większości z tych opisów mogłyby być odrębnymi publikacjami przeglądowymi. Są rzeczowe, zawierają istotne informacje dotyczące diagnostyki, także różnicowej, oraz leczenia omawianej choroby. Część z nich wzbogacona jest o przejrzyste tabele.
We wstępie prof. Jolanta Rabe-Jabłońska wskazała na „nadrozpoznawanie” zaburzeń depresyjnych, z których wiele spełnia kryteria zaburzeń adaptacyjnych, a także na zbyt rzadkie poszukiwanie organicznego podłoża depresji i niedostateczną diagnostykę chorób somatycznych u chorych na schizofrenię. Podkreśliła, że lekarze, również psychiatrzy, różne niespecyficzne dolegliwości somatyczne kładą na karb zaburzeń psychicznych, nie szukając innych przyczyn. Nie sposób się z tym nie zgodzić. Z własnych obserwacji wynika na przykład, że ze skierowanych w ubiegłym roku na oddział psychiatryczny kobiet u ponad 16% wcześniej rozpoznawano zaburzenia afektywne – epizody depresyjne. W trakcie hospitalizacji rozpoznania tego nie potwierdzono u niemal 90% z nich. Rozpoznano zaburzenia adaptacyjne, nerwicowe. Chociaż u większości najwłaściwszym rozpoznaniem byłoby „zmartwienie”. Rozpoznanie depresji na różnych etapach diagnostyki i leczenia pojawia się w 16 z przedstawionych w książce przypadków.
Wielu opisanych w publikacji chorób możemy nigdy nie spotkać, inne przeoczyć lub zbagatelizować. Może tak być z neuroakancytozą, mieszaną chorobą tkanki łącznej, kserostomią, leukodystrofią metachromatyczną, limbicznym zapaleniem mózgu, dysfunkcjami seksualnymi związanymi z lekami z grupy SSRI, w tym przetrwałymi zaburzeniami seksualnymi po leczeniu SSRI (PSSD). Z koniecznością różnicowania transseksualizmu z psychozą zetknie się prawdopodobnie każdy psychiatra. Zdarza się, że zapominamy, iż zaburzenia konwersyjne powinny być rozpoznawane dopiero po wykluczeniu somatycznych przyczyn obserwowanych objawów. Należy docenić wysiłek autorów, ich wytrwałość w dążeniu do ustalenia właściwego rozpoznania i zastosowania odpowiedniego leczenia. Można...


Pełna treść artykułu...