Rehabilitacja szpitalna a stan funkcjonalny pacjentów po przebytym COVID-19

Cel pracy
W związku z tym, że skutki COVID-19 dotyczą wielu układów ludzkiego ciała, celem artykułu była analiza zmian zachodzących w stanie funkcjonalnym pacjentów, którzy poddani zostali programowi rehabilitacji w okresie pół roku od zachorowania na COVID-19. Ocena efektów rehabilitacji obejmowała wydolność fizyczną, sprawność funkcjonalną, ryzyko upadków, poziom samopoczucia, samoocenę w zakresie radzenia sobie z czynnościami dnia codziennego, a także ryzyko wystąpienia depresji.

Materiał i metody
Wykorzystaną metodą był sondaż diagnostyczny. Do technik należały: pomiar, wywiad, obserwacja bezpośrednia i pośrednia, ankieta, dokumentoskopia. Narzędziami użytymi w pracy były: kwestionariusz wywiadu, test marszu 6-minutowego, arkusz obserwacji, kwestionariusz ankiety, skala Borga, Test „Timed Up and Go”, stoper, Geriatryczna Skala Oceny Depresji wg Yesavage'a i wsp.

Wyniki
Badania wykazały istotną statystycznie poprawę wydolności pacjentów oraz zmniejszenie stopnia zmęczenia wg skali Borga. Znacząco poprawiła się jakość przemieszczania się i zmniejszyło się ryzyko upadków. Po przebytej rehabilitacji pacjenci wyżej ocenili swoją sprawność podczas wykonywania czynności dnia codziennego, które wymagały umiarkowanego wysiłku fizycznego. Istotnie statystycznie zmniejszyło się ryzyko wystąpienia depresji.

Wnioski
Uzyskanie tych wyników po okresie usprawniania stanowi pomyślne rokowanie w powrocie do pełnej sprawności funkcjonalnej pacjentów. W ocenie efektów rehabilitacji należy poza sferą fizyczną uwzględniać także sferę psychiczną każdego człowieka. Im lepsze efekty rehabilitacji zostaną uzyskane zarówno w aspekcie fizycznym, jak i psychicznym, tym lepszy będzie ogólny stan funkcjonalny pacjentów.



Aim
Due to the fact that the effects of COVID-19 affect many systems of the human body, the aim of the article was to assess changes in the functional state of patients, who have been admitted to rehabilitation ward no longer than six months after recovery from COVID- 19. Assessment involved physical capacity, functional capacity, risk of falls, well-being, self-esteem according to activities of daily living, risk of depression.

Material and methods
Method used in the study was a diagnostic survey. Techniques included: measurement, interview, direct and indirect observation, questionnaire, documentoscopy. Tools used in the study were: interview questionnaire, 6-Minute Walk Test, observation sheet, survey questionnaire, Borg Scale, Timed Up and Go Test, stopwatch, the Geriatric Depression Rating Scale according to Yesavage et al.

Results
The research showed statistically significant improvement in the efficiency of patients and reduction of fatigue, according to the Borg Scale. The quality of moving has significantly improved and the risk of falls has decreased. Patients rated their fitness higher in performing everyday activities. The risk of depression has decreased statistically.

Conclusions
Outcomes after rehabilitation programme indicate that return to functional fitness of the patients is possible. In assessing the effects of rehabilitation, apart from the physical sphere, the mental sphere of each person should also be taken into account. The better results of rehabilitation are achieved both in physically and mentally sphere, the better the general functional state of the patients will be.