Remont serca
Rozmowa z prof. Witoldem Rużyłło, pionierem kardiologii interwencyjnej w Polsce

- W jakim kierunku zdąża kardiologia na świecie?

- Zmiany następują przede wszystkim w dwóch kierunkach. Z jednej strony staje się możliwe znaczne rozszerzenie możliwości diagnostycznych. Coraz częściej stosowane są techniki nieinwazyjne, jak echokardiografia kontrastowa, rezonans magnetyczny czy wielorzędowa tomografia komputerowa. Z drugiej, kardiologia zmierza wyraźniej w stronę leczenia inwazyjnego, naprawiania serca i naczyń, które w coraz większym stopniu zastępuje leczenie chirurgiczne.



- Czyżby zbliżał się zmierzch tradycyjnej kardiochirurgii?

- Nie tak szybko... Kardiochirurgia obejmuje leczenie choroby niedokrwiennej serca i wad serca. Terapia wad wymaga często dużych operacji rekonstrukcyjnych, które pozostaną jeszcze długo domeną tradycyjnej kardiochirurgii. Natomiast kardiochirurgia choroby niedokrwiennej serca zmierza w kierunku odejścia od używania krążenia pozaustrojowego i operowania na bijącym sercu. Jest to jak gdyby powrót do korzeni, ale przy pomocy już znacznie nowocześniejszych technik stabilizujących serce. Coraz bardziej dąży się do zmniejszenia inwazyjności zabiegu. Na przykład kardiochirurdzy szukają niewielkiego dojścia między żebrami i operują torakoskopowo, patrząc jedynie na ekran monitora. Obecnie zabiegi tego typu wykonuje się na tętnicy przedniej zstępującej i w niewielkiej liczbie ośrodków, ale na pewno wkrótce ta metoda się upowszechni.



- Jak pokazują statystyki, obecnie na świecie większość zabiegów w terapii choroby niedokrwiennej serca wykonywanych jest jednak przez kardiologów interwencyjnych.

- Postęp w tej dziedzinie jest bowiem wprost oszałamiający. Opracowane zostały nowe techniki terapeutyczne i nowe leki. Kiedy, np. zaczynaliśmy wykonywać angioplastykę, zabiegi na tętnicach wieńcowych, to piętą achillesową był nawrót zwężenia u 30 proc. pacjentów. Wówczas pojawiły się stenty, rusztowania, które zmniejszyły liczbę nawrotów zwężenia o połowę. Ostatnio wprowadzono stenty, które emitują specjalną substancję i dzięki temu do nawrotu zwężenia dochodzi jedynie u 4 proc. chorych. Czyż to nie rewolucja?! Obecnie dostępne są na rynku 2 takie stenty, jeden z cytostatykiem -rapamycyną i drugi - z taksolem, preparatem do tej pory używanym głównie w ginekologii onkologicznej u chorych na raka macicy. Obecnie ośrodek, którym kieruję, bierze udział w międzynarodowym badaniu pod nazwą ARTS II. Ma ono za zadanie...


Pełna treść artykułu...