Report
Sprawozdanie z 19. Światowego Kongresu Międzynarodowej Federacji Cukrzycowej Cape Town, 3–7.12.2006 r.

Spojrzenie diabetologa
W dniach 3–7 grudnia 2006 r. odbył się 19. Światowy Kongres IDF, w bardzo atrakcyjnym przyrodniczo miejscu, w Cape Town w Południowej Afryce. Imponowała znakomita organizacja i bardzo nowoczesne Centrum Kongresowe. Obrady toczyły się w 10 równoległych sesjach. Zaprezentowano ponad 1700 prac oryginalnych. Odbyły się 74 sesje tematyczne. W związku z tym przekazanie wrażeń z Kongresu musi być wybiórcze i subiektywne.
Do bardzo interesujących należała sesja poświęcona zespołowi metabolicznemu. Pierwszy wykład, T. Kadowaki, poświęcony był roli adipocytokin w powstawaniu zmian miażdżycowych w naczyniach. Wykładowca skupił się na roli adiponektyny i regulacji jej stężeń przez tiazolidendiony. Z kolei wykład S. Haffnera dotyczył ewentualnej roli markerów zapalenia (CRP) i uszkodzenia wątroby (Alt) w przewidywaniu wystąpienia cukrzycy u osób z zespołem metabolicznym. Trzecia prezentacja, M. Stumvolla, traktowała o mechanizmach działania i możliwościach zastosowania tiazolidendionów, metforminy, akarbozy, blokerów receptorów endokanabinoidowych, analogów GLP-1, inhibitorów DPP – IV w prewencji cukrzycy typu 2.
Bardzo ciekawy był wykład N.Rudermana, poświęcony roli AMP-kinazy w metabolizmie lipidów. Autor przedstawiał argumenty wskazujące, że dysregulacja tego enzymu może leżeć u podłoża rozwoju insulinooporności i zespołu metabolicznego. Następnie prezentował wyniki badań dotyczących wpływu wysiłku fizycznego, metforminy i tiazolidynendionów na aktywację AMPK. W tej prezentacji poruszono również rolę zmienionej funkcji AMPK w patogenezie nowotworów u osób z zespołem metabolicznym.
D. Kelley z Pittsburga wygłosił znakomity wykład podsumowujący badania funkcji mitochondriów komórek mięśni szkieletowych i ich roli w rozwoju oporności na insulinę.
Dużym zainteresowaniem cieszyła się prezentacja wyników badania ADOPT. W badaniu tym porównywano efekty leczenia w monoterapii rosiglitazonem, metforminą i gliburidem. Obserwacją objęto 4360 pacjentów przez ok. 4 lata. W tym okresie niedostateczne wyrównanie cukrzycy wystąpiło u 15% leczonych rosiglitazonem, 21% leczonych metforminą i 34% leczonych gliburidem. Wyniki te wskazują, że tiazolididendiony są bardzo wartościowymi lekami w leczeniu cukrzycy typu 2 i wywołują znowu dyskusję dotyczącą wyboru leku pierwszego rzutu.
Wiele sesji poświęcono również epidemiologii cukrzycy i opiece diabetologicznej w krajach Afryki.
Poza wrażeniami naukowymi z tego...


View full text...