Review article
Statins in acute coronary syndromes. Mechanisms of their beneficial effects

Inhibitory reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A (HMG-CoA), zwane statynami, skutecznie poprawiają profil lipidowy, ale także zmniejszają chorobowość i umieralność z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Leczenie statynami przynosi korzyści bez względu na wiek, płeć i wyjściowe stężenie cholesterolu. Jednak w badaniach dotyczących prewencji wtórnej chorych włączano do badania po kilku miesiącach od incydentu wieńcowego, a korzystne efekty terapii obserwowano dopiero po 12–24 miesiącach leczenia statynami [1]. Ponieważ już po kilku dawkach statyny stężenie cholesterolu LDL obniża się, a stały poziom osiąga się przeciętnie po 2 tygodniach, wysunięto hipotezę, że również korzyści kliniczne z leczenia tą klasą leków pojawiają się szybko. Przekonanie to wzmacniały wyniki badań doświadczalnych nad niezależnymi od cholesterolu działaniami statyn. Najlepszym modelem in vivo nadającym się do sprawdzenia słuszności hipotezy o możliwych korzyściach z szybkiego działania statyny jest niewątpliwie ostry zespół wieńcowy (acute coronary syndrome, ACS). Wiadomo bowiem, że chorzy z ACS są narażeni na duże ryzyko nawrotu niedokrwienia po takim incydencie, a leczenie inwazyjne zmniejsza to ryzyko jedynie w umiarkowany sposób [2].
Kliniczne korzyści wynikające z leczenia statynami w ostrych zespołach wieńcowych
W prospektywnym badaniu MIRACL (Myocardial Ischaemia Reduction with Aggressive Cholesterol Lowering) po raz pierwszy u 3086 chorych wykazano, że atorwastatyna w dawce 80 mg/dobę włączona w ciągu 24 do 96 godzin od przyjęcia do szpitala z powodu ACS wiąże się jedynie ze zmniejszonym ryzykiem nawrotu dławicy piersiowej w obserwacji 16-tygodniowej w porównaniu z placebo [3]. Chociaż łączny punkt końcowy obejmujący zgon, zawał serca niezakończony zgonem, zatrzymanie krążenia lub nawracające niedokrwienie serca wymagające hospitalizacji występował o 16% rzadziej u osób leczonych statyną [3], to ryzyko najważniejszych incydentów sercowo-naczyniowych, takich jak zgon lub zawał serca, było podobne w obu grupach terapeutycznych. Korzyści z leczenia hipolipemizującego w obserwacji krótkoterminowej chorych po ACS sugerowało już małe badanie z randomizacją Arntza i wsp. z 2000 r., w którym stosowano prawastatynę [4] oraz analiza Newby’ego i wsp. opublikowana w 2002 r. [5]. £ączna analiza badań obserwacyjnych Aronowa i wsp. [6] z udziałem 20 809 chorych pokazała, że ryzyko zgonu po miesiącu od incydentu było o 56%...


View full text...