Review paper
Bleeding complications after pharmaco-mechanical treatment of acute coronary syndromes. Part I – definitions, prevalence, significance and risk factors

Wstęp
Zakrzepica w naczyniu wieńcowym i w konsekwencji wstrzymanie lub znaczne ograniczenie przepływu krwi stanowi istotę ostrego zespołu wieńcowego (OZW). Podstawowym celem terapii OZW jest uzyskanie reperfuzji na drodze farmakologicznej (fibryno- lub tromboliza) lub mechanicznej (PCI). Nie mniej ważne jest utrzymanie drożności naczynia przez terapię wspomagającą, która wpływa na różne mechanizmy krzepnięcia i fibrynolizy. Uzyskanie redukcji aktywności układu krzepnięcia oraz utrzymanie jej na optymalnym poziomie wpływa na końcowy efekt leczenia. Wybór leków, ich dawek i czasu podawania, postać OZW, przyjęta strategia postępowania oraz rodzaj i technika wykonania zabiegu PCI dają w sumie ok. 2000 kombinacji (tab. 1.). Niekorzystna konstelacja wymienionych czynników może wpływać zarówno na występowanie powikłań krwotocznych (PK), jak i powikłań zakrzepowych (PZ) (ryc. 1.). Znajomość czynników wpływających na PK i PZ pozwala na uniknięcie niekorzystnych zdarzeń z nimi związanych.

Definicje powikłań krwotocznych
Najwcześniej wprowadzonymi i ciągle najczęściej używanymi klasyfikacjami PK są klasyfikacje GUSTO [1] i TIMI [2] (tab. 2. i 3.). Zostały one wprowadzone stosunkowo dawno, bo ok. 20 lat temu, i pierwotnie służyły do oceny występowania i konsekwencji PK po leczeniu trombo- lub fibrynolitycznym. Postęp, jaki dokonał się w leczeniu OZW zarówno w zakresie strategii postępowania, tj. coraz częściej wykonywanej pierwotnej PCI, jak i stosowanych leków, sprawił, że klasyfikacje GUSTO i TIMI straciły na znaczeniu. W wielu badaniach dotyczących OZW i uwzględniających leczenie farmako-mechaniczne stworzono odrębne klasyfikacje PK, często na potrzeby konkretnego badania, co wprowadziło dużą różnorodność definicji i nazewnictwa. W prowadzonych badaniach w różny sposób zbierano i raportowano dane, miały one inne priorytety, różną ocenę skutków klinicznych i efektów leczenia w różnym czasie. Wszystkie stosowane obecnie klasyfikacje PK większą wagę przywiązują do kryteriów klinicznych niż do laboratoryjnych [3]. Powikłania krwotoczne klasyfikowane są na podstawie możliwych konsekwencji (w tym śmiertelnych), objawów (bezpośredniego lub pośredniego zagrożenia życia, zaburzeń hemodynamicznych), miejsca wystąpienia (śródczaszkowe, zaotrzewnowe, śródoczne, miejscowe, nieokreślone, inne), a także średnicy krwiaka lub na podstawie zastosowanego postępowania (leczenie chirurgiczne, zachowawcze, konieczność transfuzji, liczba przetoczeń,...


View full text...