Rola agomelatyny i escitalopramu w leczeniu depresji

Wprowadzenie

Dane epidemiologiczne pokazują, że depresja staje się obecnie coraz większym problemem zdrowotnym i społecznym. Znaczny odsetek populacji cierpi na trwające ponad 2 tygodnie pogorszenie nastroju i wynikające z tego zaburzenia funkcjonowania społecznego i zawodowego. Wpływa to istotnie na jakość życia pacjentów oraz ich rodzin. Według raportów Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO) na depresję choruje obecnie ok. 350 mln ludzi na świecie. Jest ona również uznawana za drugą przyczynę niepełnosprawności, zaraz po chorobie niedokrwiennej serca. Nieleczona depresja wiąże się z gorszym rokowaniem i większym ryzykiem niepełnosprawności. Badania jednoznacznie wskazują, że odpowiednio wczesne wykrycie i skuteczne leczenie wpływają na szybszą remisję oraz zmniejszają częstość nawrotów i śmiertelność. Depresja może prowadzić do nadużywania substancji psychoaktywnych oraz samobójstwa. Wpływa również niekorzystnie na ryzyko wystąpienia i przebieg chorób somatycznych, co jest kolejnym argumentem na rzecz wczesnego diagnozowania i leczenia tego schorzenia.
U większości pacjentów zaleca się stosowanie leków z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (selective serotonin reuptake inhibitor – SSRI) lub inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (serotonin norepinephrine reuptake inhibitor – SNRI). Pomimo dostępności wielu leków przeciwdepresyjnych skuteczność leczenia nie zawsze jest optymalna: ok. 30–40% pacjentów nie reaguje na pierwszy zastosowany lek, a mniej niż 60% osiąga remisję [1]. Nieprzestrzeganie zaleceń lekarskich, przede wszystkim nieregularne zażywanie leków lub przerywanie terapii, wiąże się z większym ryzykiem nawrotów. Stygmatyzacja, sceptycyzm pacjentów, działania niepożądane leków, obawy związane z ryzykiem uzależnienia i odstawienia oraz brak odczuwanych korzyści w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia przyczyniają się do przedwczesnego przerywania przyjmowania leków przeciwdepresyjnych. Pacjenci mogą również przerywać leczenie ze względu na objawy uboczne, takie jak bezsenność, dysfunkcje seksualne, przyrost masy ciała, biegunka, zaparcia, bóle głowy i nudności. Powolny początek działania, interakcje z innymi lekami, zarówno psychotropowymi, jak i stosowanymi w leczeniu innych chorób, stanowią często dodatkowy problem [2]. W artykule przyjrzymy się skuteczności i tolerancji jednego z najpopularniejszych leków z grupy SSRI – escitalopramu. Przedstawimy także...


View full text...