Rola komunikacji lekarza z pacjentem umierającym

W kontakcie z człowiekiem cierpiącym, a zwłaszcza znajdującym się u kresu życia nie wystarczy tzw. łatwość nawiązywania kontaktów – potrzebne jest zrozumienie aktualnych potrzeb psychicznych chorego i dopasowanie do nich sposobu prowadzenia rozmowy. Komunikacja między chorym a lekarzem jest szczególnym rodzajem kontaktu, który nazywamy układem terapeutycznym. W jego zakres wchodzą: • przesłanie choremu wstępnych informacji, • wywiad medyczny – tzw. rozmowa diagnostyczna, • przekazanie choremu informacji, • rozmowa terapeutyczna (w przypadku chorych, którzy tego potrzebują). Przesłanie wstępnych informacji Przesłanie wstępnych informacji oznacza powiadomienie chorego (uśmiechem, gestem, postawą), że lekarz jest mu życzliwy, zainteresowany jego problemami i nastawiony na wysłuchanie jego wypowiedzi.
Wywiad medyczny
Wywiad medyczny to rozmowa, podczas której lekarz uzyskuje od chorego informacje pozwalające skutecznie udzielić mu pomocy. Trzeba tu wyraźnie zaznaczyć, że rozmowa ta powinna przebiegać wg określonego planu i prowadzić do zamierzonego celu. Celem jest uzyskanie informacji ważnych zarówno dla chorego, jak i dla personelu medycznego. Trzeba pamiętać, że informacje ważne dla lekarza (np. fusowaty charakter wymiotów, wyniki badań dodatkowych) są często mało istotne dla chorego i na odwrót, lekarz może zlekceważyć sprawy bardzo ważne dla chorego (np. wyjście ze szpitala na wesele syna). Aby zrealizować zamierzony cel, wywiad należy przeprowadzić w odpowiednio korzystnych warunkach. Najlepiej, jeśli rozmowa odbywa się w cztery oczy. W szpitalu bywa to czasami trudne, trzeba jednak w miarę możności starać się o stworzenie chociażby pozorów intymności (np. zasłony lub parawan przy łóżku na czas rozmowy). W domu z kolei zdarza się, że rodzina pragnie asystować podczas całej wizyty. W miarę możności trzeba wtedy taktownie, lecz stanowczo podzielić czas na rozmowę z chorym i z jego rodziną. Ważne jest także, aby w pomieszczeniu, w którym odbywa się rozmowa, było w miarę spokojnie (dobrze na ten czas wyłączyć telefon, radio, telewizor i zamknąć drzwi). Należy zadbać, żeby chory znajdował się w wygodnej pozycji, i upewnić się, czy fizycznie czuje się zdolny (i chętny) do rozmowy. Czasami wchodzi w grę odpowiednia odległość między rozmówcami. Każdy człowiek ma własną, sobie właściwą przestrzeń, w której czuje się najlepiej i którą trzeba uszanować. Jedni lubią, gdy rozmówca jest blisko, pochyla się,...


Pełna treść artykułu...