Rola lacydypiny w leczeniu nadciśnienia tętniczego

Wstęp

Nadciśnienie tętnicze jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych czynników ryzyka rozwoju schorzeń sercowo-naczyniowych. Choroby układu krążenia stanowią główną, pierwszą przyczynę zgonów w państwach Unii Europejskiej, w tym w Polsce. Z badań przeprowadzonych w naszym kraju w ostatnich latach wynika, że wśród chorych z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym odsetek osób leczonych skutecznie jest niewielki, a wielu pacjentów nie ma świadomości swojej choroby. Nie ulega wątpliwości, że nadciśnienie tętnicze powinno być wcześnie wykrywane i odpowiednio leczone, zgodnie z aktualnymi zaleceniami eksperckimi opartymi na wynikach dobrze zaprojektowanych badań. Jeśli chodzi o dane epidemiologiczne dotyczące Polski, to w badaniu o akronimie WOBASZ II (Wieloośrodkowe Ogólnopolskie Badanie Stanu Zdrowia Ludności II) przeprowadzonym w latach 2013–2014 na grupie 6163 mieszkańców naszego kraju w wieku 19–99 lat stwierdzono, że nadciśnienie tętnicze występowało aż u 42,7% osób (współczynnik występowania nadciśnienia standaryzowany wiekiem) [1–8].
Nadciśnienie tętnicze pierwotne, do którego rozwoju doprowadza wiele czynników, w tym genetycznych, środowiskowych i związanych ze stylem życia, występuje w ponad 90% przypadków. Z takimi pacjentami najczęściej mają więc do czynienia praktykujący lekarze. Istotną rolę w rozwoju nadciś­nienia odgrywają takie mechanizmy, jak:
• nieprawidłowa, często nadmierna aktywność układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA),
• nadmierna aktywność układu współczulnego (sympatycznego),
• zaburzenie wytwarzania substancji syntetyzowanych przez śródbłonek naczyń: działających naczyniorozkurczowo prostacykliny i tlenku azotu (nitric oxide – NO) oraz wazokonstrykcyjnie endoteliny [1–8].
Nadciśnienie tętnicze w początkowym okresie na ogół przebiega bezobjawowo. Mogą występować bóle głowy, zaburzenia snu lub łatwe męczenie się, ale istotne objawy podmiotowe i przedmiotowe pojawiają się, gdy rozwiną się już powikłania narządowe nadciśnienia. Z biegiem czasu źle kontrolowane wartości ciśnień prowadzą m.in. do:
• przerostu, pogrubienia ścian lewej komory serca,
• przyspieszonego rozwoju miażdżycy w tętnicach, co powoduje występowanie ostrych i przewlekłych zespołów wieńcowych, niewydolności serca, chorób naczyń obwodowych i udarów mózgu na tle niedokrwiennym,
• zwiększenia sztywności tętnic,
• rozwoju niewydolności nerek,
• rozwarstwienia aorty i innych...


View full text...