Rola obwodowo działających antagonistów opioidowych mu (PAMORA) w leczeniu zaparcia w opiece paliatywnej

Zaparcie stolca wywołane opioidami (opioid-induced constipation – OIC) to najczęstszy objaw niepożądany stosowania analgetyków opioidowych. Jego leczenie jest trudne i w dużej mierze zależy od licznych nakładających się czynników dietetycznych, behawioralnych, zależnych od choroby oraz jatrogennych. Wymagana jest profilaktyka zaparcia wraz z rozpoczęciem podawania opioidu. W leczeniu OIC zaleca się w pierwszej kolejności stosowanie zwykłych środków przeczyszczających pomimo ich małej skuteczności. W razie ich nieskuteczności należy zastosować jeden z obwodowo działających antagonistów receptora opioidowego m – metylonaltrekson, naloksegol lub naldemedynę. Po uzyskaniu wypróżnienia należy kontynuować leczenie antagonistą.

Opioid-induced constipation (OIC) is the most common adverse effect of opioid analgesics. Its treatment is difficult and depends to a large extent on multiple overlapping dietary, behavioral, disease-related, and iatrogenic causes. The prevention of constipation is mandatory, along with the initiation of opioid use. In the treatment of OIC, regular laxatives are recommended, despite their poor effectiveness. In the case of ineffectiveness, one of the peripherally acting m opioid receptor antagonists (PAMORA), such as methylnaltrexone, naloxegol, or naldemedine, should be used. After achieving bowel movements, the treatment with antagonist should be continued.