Rola peptydów przeciwdrobnoustrojowych w wybranych dermatozach

Peptydy przeciwdrobnoustrojowe (ang. antimicrobial peptides – AMPs) to struktury stanowiące naturalne składniki układu odpornościowego organizmów z królestwa Procariota i Eucariota. Ludzki organizm jest wyposażony w ponad 100 AMPs, będących integralnym elementem odporności wrodzonej. Do głównych peptydów w skórze należą β-defensyny i katelicydyny. Wytwarzane są one w takich komórkach, jak keratynocyty, gruczoły potowe, neutrofile, monocyty, komórki NK i mastocyty. Większość z nich ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe i przeciwpasożytnicze. Zdolność zabijania bakterii polega na przenikaniu i niszczeniu ich błony komórkowej w odróżnieniu od tradycyjnych antybiotyków, które działają poprzez wiązanie ze specyficzną strukturą komórkową. Peptydy przeciwdrobnoustrojowe odgrywają rolę w patogenezie licznych chorób skóry, m.in. atopowego zapalenia skóry, łuszczycy, trądziku różowatego. Brak konkretnego celu molekularnego w komórce bakteryjnej minimalizuje ryzyko rozwoju oporności, dlatego też AMPs stały się w ostatnim dwudziestoleciu przedmiotem intensywnych badań laboratoryjnych.

Antimicrobial peptides (AMPs) are natural components of the immune system of organisms from the prokaryotic and eukaryotic kingdoms. The human body is equipped with more than 100 antimicrobial peptides that are an integral part of innate immunity. The main AMP families in human skin are β-defensins and cathelicidins. They are produced in cells such as keratinocytes, sweat glands, neutrophils, monocytes, NK cells and mast cells. Their particular function is a broad spectrum of antibacterial as well as antifungal, antiviral and antiprotozoal activity. The ability to kill bacteria involves penetration and destruction of the cell membrane, as opposed to traditional antibiotics that act by binding to specific cell structure. The antimicrobial peptides are involved in the pathogenesis of various skin diseases, including atopic dermatitis, psoriasis, and rosacea. The lack of a specific molecular target in a bacterial cell minimizes the risk of resistance development; hence the AMPs have become the target of intensive research in the last two decades.