Rola tryptanów w leczeniu napadów migreny

Częstość ataków migreny różni się znacząco u poszczególnych osób, choć obraz kliniczny tego bólu głowy jest zwykle zbliżony. Jednostkowy napad migreny trwa zwykle od kilku godzin do kilku dni i jest zawsze uciążliwy ze względu na znaczne lub bardzo duże nasilenie bólu głowy, towarzyszące nudności, często wymioty. Dodatkowo, nadwrażliwość na bodźce i wzmaganie się objawów pod wpływem aktywności utrudniają czy wręcz uniemożliwiają w czasie napadu pracę zawodową, czasem nawet codzienne funkcjonowanie. O ile u chorych z częstymi atakami migreny istotne jest ciągłe leczenie profilaktyczne redukujące częstość napadów, to dla każdego chorego z migreną najważniejsze jest doraźne leczenie pojedynczego ataku bólu. Pacjent podczas ataku migreny potrzebuje efektywnego leku, który szybko zakończy jego cierpienia związane zarówno z bólem głowy, jak i objawami towarzyszącymi. Grupą leków najdłużej i najszerzej stosowaną w zwalczaniu bólów głowy, także migrenowych, pozostaje liczna pula niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Część z nich, poza różnie silnie wyrażonymi własnościami przeciwgorączkowymi i przeciwzapalnymi, wykazywała także znaczne działanie przeciwbólowe, największą „karierę” zrobiły dwa z nich – kwas acetylosalicylowy (popularna aspiryna) oraz paracetamol (acetaminofen). Leki z tej grupy zwykle jednak tylko uśmierzają ból, nie likwidują go ani szybko, ani zupełnie, nie usuwają objawów towarzyszących, przeciwnie, zwłaszcza aspiryna, mogą nasilić dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Lekiem, który okazał się dużo bardziej skuteczny w przerywaniu ataku migrenowego, był wyciąg ze sporyszu – ergotamina. W praktyce klinicznej stosowana jest pochodna tego alkaloidu – winian ergotaminy. Jest on często łączony w jednym preparacie z kofeiną, np. w dostępnym na Zachodzie leku Caffergot czy w polskim leku Coffecorn. Efektywność ergotaminy była tłumaczona naczyniową teorią patogenezy migreny, sformułowaną w latach 40. XX w. przez Wolfa [1], którą z kolei wspierały jako argumenty właściwości farmakologiczne tego leku. Powszechnie wiadomo bowiem było, iż lek ten kurczy naczynia krwionośne, zwłaszcza bogate w mięśniówkę tętnice, a także podnosi ciśnienie tętnicze i działa inotropowo na serce. Teoria Wolfa zakładała, że atak migreny sprowokowany przez czynniki wewnątrzustrojowe lub zewnątrzustrojowe rozpoczyna się skurczem dużego naczynia mózgowego lub szyjnego, w wyniku którego może lokalnie dojść nawet do zmniejszenia...


Pełna treść artykułu...