Ryzankizumab jako skuteczna opcja terapeutyczna w ciężkiej łuszczycy leczonej z niepowodzeniem anty-TNF-α i anty-IL-17

Wprowadzenie
W praktyce klinicznej coraz częściej obserwuje się brak lub utratę skuteczności terapii biologicznych u chorych z ciężką łuszczycą plackowatą. Nowa grupa leków antagonizujących podjednostkę p19 interleukiny 23 stanowi ciekawą opcję terapeutyczną w tej grupie chorych.

Cel pracy
Przedstawienie trudności w doborze skutecznego leczenia biologicznego u pacjenta z ciężką łuszczycą plackowatą.

Opis przypadku
Mężczyzna 36-letni z ciężką łuszczycą otrzymał w czasie leczenia adalimumab oraz infliksymab, jednak w obu przypadkach obserwowano utratę skuteczności leczenia. Kolejnym lekiem, jaki zastosował chory, był iksekizumab. W czasie 16-tygodniowej terapii stwierdzono dalsze nasilanie się łuszczycy – w momencie odstawienia leku wskaźnik PASI wynosił 51, a BSA 89%. Do terapii włączono ryzankizumab i uzyskano całkowitą remisję łuszczycy w kolejnych tygodniach leczenia.

Wnioski
Przypadek przedstawiamy z powodu trudności w doborze odpowiedniego leczenia, ekstremalnego nasilenia zmian łuszczycowych oraz bardzo rzadko obserwowanej całkowitej nieskuteczności leku biologicznego anty-IL-17A. Ryzankizumab okazał się skutecznym lekiem w przypadku niepowodzenia wcześniejszej terapii innymi lekami biologicznymi.



Introduction
Lack or loss of efficacy of biologic treatment in patients with severe plaque psoriasis is more and more often observed in clinical practice. A new group of drugs, which antagonize the p19 subunit of interleukin 23, is an interesting therapeutic option in this group of patients.

Objective
To show difficulties in choosing an effective biologic treatment in a patient with severe plaque psoriasis.

Case report
A 36-year-old man with severe psoriasis had been administered adalimumab and infliximab; however, in both cases loss of treatment efficacy was observed. Then, ixekizumab was administered to the patient. During a 16-week therapy, further exacerbation of psoriasis was observed – at the moment when the drug was discontinued PASI equalled 51, and BSA – 89%. The patient was started on risankizumab, and a complete remission of psoriasis was achieved in subsequent weeks of the treatment.

Conclusions
The case is being presented due to difficulties in choosing the right treatment, extreme exacerbation of psoriatic lesions, and a rarely observed complete inefficacy of anti-IL-17A biologic drug. Risankizumab proved to be an effective drug when other biologic drugs turned out to be ineffective.