Ryzyko sercowo-naczyniowe w chorobie Takayasu
Autor: Alicja Kostecka
Data: 04.12.2017
Źródło: AK/ Alibaz-Oner F, Koster MJ, Unal AU et al. Assessment of the frequency of cardiovascular risk factors in patients with Takayasu's arteritis. Rheumatology (Oxford). 2017 Nov 1;56(11):1939-1944
| Tagi: | choroba Takayasu |
Naukowcy z dwóch renomowanych ośrodków uniwersyteckich - Mayo Clinic (USA) i Marmara University (Turcja) - opublikowali na łamach Rheumatology, wyniki retrospektywnego badania oceniającego ryzyko sercowo-naczyniowe w populacji pacjentów z zapaleniem dużych naczyń w przebiegu choroby Takayasu (chT).
Wnioski z analizy wskazują na częstsze występowanie czynników ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych z chT oraz zdarzeń sercowo-naczyniowych w tej grupie chorych. Ryzyko sercowo-naczyniowe było znacząco większe niż w grupie kontrolnej (HR 4,36).
Badaniem objęto dwie różnicowane etnicznie populacje (amerykańską i turecką) - w sumie 191 chorych (oraz identyczną pod względem liczebności i profilu demograficznego grupę kontrolną). Dane kliniczne objęte analizą obejmowały m.in.: wiek, płeć, BMI, choroby towarzyszące, wywiad rodzinny, dotyczący stosowanych leków oraz palenia tytoniu, wartości ciśnienia tętniczego krwi (w przypadku objęcia procesem chorobowym naczyń kończyn górnych, pomiaru ciśnienia dokonywano na kończynach dolnych), ponadto parametry laboratoryjne, takie jak jak: wskaźniki ostrej fazy i lipidogram. Dane obejmowały okres od 12 miesięcy przed, do 3 miesięcy po ustaleniu rozpoznania (lub zgłoszeniu się do kliniki). Ryzyko sercowo-naczyniowe oceniano na podstawie 10-letniego ryzyka sercowo-naczyniowego (zgon sercowy lub zawał serca) według skali Framingham (2008) oraz na podstawie karty ryzyka SCORE.
Zaobserwowano częstsze występowanie czynników ryzyka sercowo-naczyniowego wśród chorych na chT, szczególnie w odniesieniu do nadciśnienia tętniczego (u blisko połowy pacjentów miało ono charakter naczyniowo-nerkowy). Ponadto chorzy na chT, częściej niż grupa kontrolna, stosowali leki obniżające poziom cholesterolu oraz aspirynę. Wśród chorych z zapaleniem naczyń ryzyko sercowo-naczyniowe oceniane w skali Framingham było istotnie wyższe niż w populacji kontrolnej, podobnie jak w przypadku ryzyka SCORE (nie uzyskano jednak tutaj istotności statystycznej). Nie wykazano różnic w zakresie szacowanego ryzyka sercowo-naczyniowego oraz częstości występowania czynników ryzyka pomiędzy oboma analizowanymi grupami chorych, za wyjątkiem częściej dodatniego wywiadu rodzinnego w populacji tureckiej (47% vs 28%). Przed ustaleniem rozpoznania wśród chorych na chT , zdarzenia sercowo-naczyniowe (w ocenie 10-letniej) występowały częściej niż w grupie kontrolnej - 15,4% vs 5,8%.
Dane dotyczące oceny ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na chT są ograniczone. Przytaczane wyniki badania Fatma Alibaz-Oner i wsp. wskazują na konieczność zwrócenia szczególnej uwagi na problem. Ocena ryzyka sercowo-naczyniowego oraz postępowanie ukierunkowane na zmniejszenie lub eliminację czynników ryzyka, powinno stanowić jeden z elementów codziennej praktyki klinicznej w tej populacji chorych.
Badaniem objęto dwie różnicowane etnicznie populacje (amerykańską i turecką) - w sumie 191 chorych (oraz identyczną pod względem liczebności i profilu demograficznego grupę kontrolną). Dane kliniczne objęte analizą obejmowały m.in.: wiek, płeć, BMI, choroby towarzyszące, wywiad rodzinny, dotyczący stosowanych leków oraz palenia tytoniu, wartości ciśnienia tętniczego krwi (w przypadku objęcia procesem chorobowym naczyń kończyn górnych, pomiaru ciśnienia dokonywano na kończynach dolnych), ponadto parametry laboratoryjne, takie jak jak: wskaźniki ostrej fazy i lipidogram. Dane obejmowały okres od 12 miesięcy przed, do 3 miesięcy po ustaleniu rozpoznania (lub zgłoszeniu się do kliniki). Ryzyko sercowo-naczyniowe oceniano na podstawie 10-letniego ryzyka sercowo-naczyniowego (zgon sercowy lub zawał serca) według skali Framingham (2008) oraz na podstawie karty ryzyka SCORE.
Zaobserwowano częstsze występowanie czynników ryzyka sercowo-naczyniowego wśród chorych na chT, szczególnie w odniesieniu do nadciśnienia tętniczego (u blisko połowy pacjentów miało ono charakter naczyniowo-nerkowy). Ponadto chorzy na chT, częściej niż grupa kontrolna, stosowali leki obniżające poziom cholesterolu oraz aspirynę. Wśród chorych z zapaleniem naczyń ryzyko sercowo-naczyniowe oceniane w skali Framingham było istotnie wyższe niż w populacji kontrolnej, podobnie jak w przypadku ryzyka SCORE (nie uzyskano jednak tutaj istotności statystycznej). Nie wykazano różnic w zakresie szacowanego ryzyka sercowo-naczyniowego oraz częstości występowania czynników ryzyka pomiędzy oboma analizowanymi grupami chorych, za wyjątkiem częściej dodatniego wywiadu rodzinnego w populacji tureckiej (47% vs 28%). Przed ustaleniem rozpoznania wśród chorych na chT , zdarzenia sercowo-naczyniowe (w ocenie 10-letniej) występowały częściej niż w grupie kontrolnej - 15,4% vs 5,8%.
Dane dotyczące oceny ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na chT są ograniczone. Przytaczane wyniki badania Fatma Alibaz-Oner i wsp. wskazują na konieczność zwrócenia szczególnej uwagi na problem. Ocena ryzyka sercowo-naczyniowego oraz postępowanie ukierunkowane na zmniejszenie lub eliminację czynników ryzyka, powinno stanowić jeden z elementów codziennej praktyki klinicznej w tej populacji chorych.
