Samochód w jednostkach ochrony zdrowia

W poprzednim numerze przedstawiłam prawne aspekty wykorzystania samochodu w działalności gospodarczej prowadzonej przez osoby wykonujące praktyki indywidualne oraz przez spółki cywilne, jawne, komandytowe i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Artykuł zamieszczony w tym numerze poświęcony jest jednostkom ochrony zdrowia.






Używanie samochodów dla celów działalności gospodarczej może zostać poprzedzone:

- zakupem samochodu i zaewidencjonowaniem jako składnika majątku trwałego,

- oświadczeniem pracownika, zleceniodawcy lub właściciela jednostki o wykorzystywaniu własnych samochodów,

- umową przyjęcia samochodu do używania.

Zakup samochodu może okazać się zbyt dużym wydatkiem dla niewielkiej placówki ochrony zdrowia. Mogą więc one korzystać z innej formy prawnej pozwalającej na używanie samochodu, tj. takiej, że nie pozostają ich właścicielami, a jedynie uiszczają opłaty miesięczne z tego tytułu.

W działalności medycznej gabinetów lekarskich, lekarsko-pielęgniarskich, poradni rodzinnych i specjalistycznych pozostających w różnych formach organizacyjno-prawnych koniecznością staje się korzystanie z samochodu osobowego. Wizyty domowe lekarzy i pielęgniarek stanowią integralną część ich obowiązków – zwłaszcza, jeżeli jednostki te działają w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.

Przyjęcie samochodu do używania regulowane jest przepisami Kodeksu cywilnego.


- Umowa najmu regulowana jest art. 659-679 kc,

- Umowa dzierżawy art. 693-709 kc,

- Umowa użyczenia art. 710-719 kc,

- Umowa leasingu art. 353, art. 659-679, art. 693-709 kc oraz Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 6.04.1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz.U. nr 28, poz. 129).



Korzystanie z samochodu na podstawie zawartej umowy leasingu


Jest to zaakceptowana prawnie forma zawierania umów na podstawie wymienionych artykułów.
Koszty używania samochodu stanowią koszty uzyskania przychodów. Zostało to uregulowane w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 6.04.1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotu najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów. Umowy leasingu spełniają wymogi ww. rozporządzenia.

View full text...