Schizofrenia deficytowa – jak diagnozować i leczyć?

Schizofrenia deficytowa jest wyodrębniana z grupy psychoz schizofrenicznych ze względu na obecność utrwalonych, pierwotnych objawów negatywnych. Różni się ona od form niedeficytowych w zakresie czynników ryzyka, historii rodzinnej, przebiegu choroby, odpowiedzi na leczenie, funkcjonowania neuropsychologicznego oraz różnic neurobiologicznych. Do oceny klinicznej wykorzystuje się Kwestionariusz zespołu deficytowego (Schedule for Deficit Syndrome – SDS). Pacjenci z tą postacią schizofrenii lepiej reagują na leczenie neuroleptykami atypowymi. Na podstawie danych dotyczących podłoża genetycznego uznaje się to schorzenie za jeden z endofenotypów schizofrenii.

Due to the presence of persistent, primary negative symptoms deficit schizophrenia is separated from the group of schizophrenic psychosis. The difference between deficit and non-deficit schizophrenia consists of risk factors,

family history, disease course, treatment response, neuropsychological functioning and neurobiological differences. To evaluate clinical condition Schedule of Deficit Syndrome (SDS) is used. Patients with this form of schizophrenia show better treatment response to atypical neuroleptics. Regarding genetic background data, deficit schizophrenia is recognized as one of schizophrenic endophenotypes.