Sesja I - Postępy diagnostyki chorób płuc
Spirometria w świetle wytycznych ATS/ERS i PTChP oraz standardów GINA 2007 i GOLD 2007

Badanie spirometryczne, jak każda inna procedura diagnostyczna, podlega standaryzacji i do prawidłowego wykonania wymaga spełnienia kilku warunków. Pierwszym niezbędnym warunkiem jest korzystanie ze sprzętu spełniającego wymogi określone w standaryzacji. Następny warunek to kontrola jakości tego sprzętu za pomocą zalecanych procedur, takich jak kalibracja, bądź sprawdzenie współczynników kalibracyjnych, sprawdzenie liniowości oraz badanie znanych zdrowych osobników. Ostatni element to dopiero wykonanie badania wg standaryzowanych procedur. Ocena wyniku badania spirometrycznego po- winna być poprzedzona wnikliwą analizą wykresów oraz parametrów świadczących o jakości technicznej badania. Istnieją ściśle określone wymogi, które muszą zostać spełnione, aby wynik miał pełną wartość diagnostyczną. Należy zaznaczyć, że często stosowana skala literowa (A–F) wg NLHEP (ang. National Lung Health Education Program) dotyczy wyłącznie stopnia powtarzalności badania, a nie jego technicznej akceptowalności. Opublikowane standardy dotyczące badania spirometrycznego (ATS/ERS 2005, PTCHP 2006) w kwestii zasad interpretacji nie różnią się w istotny sposób od wcześniejszych zaleceń (ATS 1991, ERS 1993). Podkreślenia wymaga konieczność stosowania rzeczywistych granic zakresów normy uwzględniających wielkość rozrzutu w populacji referencyjnej. Za dolną granicę normy u dorosłych przyjmuje się wartość odpowiadającą 5. percentylowi w populacji zdrowej (a nie konkretną wartość, np. 80% należnej). Szczególnie ważne jest stosowanie tych zasad w odniesieniu do wskaźników o znacznym rozrzucie wartości w populacji zdrowej lub zmieniającym się w zależności np. od wieku (jak w odniesieniu do MMEF). Przy rozpoznawaniu obturacji zaleca się stosowanie wskaźnika FEV1/VCmax, który cechuje się największą czułością w tym względzie (w porównaniu z FEV1/FVC czy FEV1/FEV6). Należy pamiętać o zależności tego wskaźnika, a także jego dolnej granicy normy od wieku. Stopień ciężkości obturacji lub stopień zaawansowania choroby określa się na podstawie względnej (odniesionej do normy) wartości FEV1, przy czym w przypadku określania stopnia ciężkości choroby ocenę wartości FEV1 przeprowadza się po podaniu leku rozkurczowego. Rozpoznanie restrykcji w badaniu spirometrycznym jest co najwyżej prawdopodobne, jeśli zmniejszeniu VC towarzyszy prawidłowa bądź wręcz zwiększona wartość FEV1/VCmax. W pozostałych przypadkach (prawidłowa wartość VC) zaburzenia wskaźników objętościowych należy weryfikować...


Pełna treść artykułu...