Siarczan chondroityny i chlorowodorek glukozaminy to skuteczna terapia w leczeniu objawów choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 03.03.2015
Źródło: Combined chondroitin sulfate and glucosamine for painful knee osteoarthritis: a multicentre, randomised, double-blind, non-inferiority trial versus celecoxib. Hochberg MC, Martel-Pelletier J, Monfort J, Möller I, Castillo JR, Arden N, Berenbaum F, Blanco
Kategorie:
Reumatoidalne zapalenie stawów
Spondyloartropatie
Reumatologia wieku dziecięcego
Zespoły bólowe kręgosłupa
Toczeń rumieniowaty układowy
Twardzina układowa
Osteoporoza
Rehabilitacja
Inne układowe choroby tkanki łącznej
Krystalopatie
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności Terapia skojarzona siarczanem chondroityny i chlorowodorkiem glukozaminy jest skuteczna w łagodzeniu objawów choroby zwyrodnieniowej stawów i stanowi alternatywę wobec leków z grupy NLPZ (celekoksyb) zwłaszcza u pacjentów z chorobami układu krążenia oraz ze strony przewodu pokarmowego.
Choroba zwyrodnieniowa najczęściej dotyczy stawu kolanowego. W starzejącym się społeczeństwie krajów zachodnich choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego staje się jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności, co bezpośrednio związane jest z wysokimi kosztami zarówno społecznymi jak i ekonomicznymi. W leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów znajdują zastosowanie leki przeciwbólowe, w tym niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), których przyjmowanie związane jest z działaniami niepożądanymi ze strony przewodu pokarmowego i układu krążenia. Skuteczność leków należących do grupy SYSADOA (symptomatic slow actin drugs in osteoarthritis, wolno działające leki objawowe) pozostaje kontrowersyjna.
W wieloośrodkowym (Polska, Niemcy, Francja, Hiszpania) randomizowanym badaniu klinicznym brało udział 660 osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego w 2 i 3 stopniu zaawansowania zmian radiologicznych (wg skali Kellgrena i Lawrence'a) odczuwających istotne dolegliwości bólowe. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do jednej z dwóch grup: otrzymującej 400 siarczanu chondroityny i 500mg chlorowodorku glukozaminy trzy razy dziennie lub otrzymującej celekoksyb w dawce 200mg raz dziennie. Badanie trwało 6 miesięcy. Do oceny skuteczności terapii zastosowano międzyinnymi skalę WOMAC. W obu grupach redukcja bólu była istotna klinicznie i statystycznie (50% zarówno w grupie z leczeniem skojarzonym, jak i z celekoksybem). Uzyskano także podobne wyniki poprawy odczuwanej sztywności (46,9% vs 49,2%) oraz funkcji stawu (45,5% vs 46,4%). W obu grupach około 4/5 pacjentów spełniało kryteria OMERACT-OARSI w zakresie uzyskania odpowiedzi na zastosowane leczenie. W pierwszych 4 miesiącach leczenia lepsze wyniki terapii uzyskiwano w grupie leczonej celekoksybem, jednak po 6 miesiącach skuteczność w obu grupach była taka sama. Tolerancja i profil bezpieczeństwa stosowanego leczenia w obu grupach był podobny.
W wieloośrodkowym (Polska, Niemcy, Francja, Hiszpania) randomizowanym badaniu klinicznym brało udział 660 osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego w 2 i 3 stopniu zaawansowania zmian radiologicznych (wg skali Kellgrena i Lawrence'a) odczuwających istotne dolegliwości bólowe. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do jednej z dwóch grup: otrzymującej 400 siarczanu chondroityny i 500mg chlorowodorku glukozaminy trzy razy dziennie lub otrzymującej celekoksyb w dawce 200mg raz dziennie. Badanie trwało 6 miesięcy. Do oceny skuteczności terapii zastosowano międzyinnymi skalę WOMAC. W obu grupach redukcja bólu była istotna klinicznie i statystycznie (50% zarówno w grupie z leczeniem skojarzonym, jak i z celekoksybem). Uzyskano także podobne wyniki poprawy odczuwanej sztywności (46,9% vs 49,2%) oraz funkcji stawu (45,5% vs 46,4%). W obu grupach około 4/5 pacjentów spełniało kryteria OMERACT-OARSI w zakresie uzyskania odpowiedzi na zastosowane leczenie. W pierwszych 4 miesiącach leczenia lepsze wyniki terapii uzyskiwano w grupie leczonej celekoksybem, jednak po 6 miesiącach skuteczność w obu grupach była taka sama. Tolerancja i profil bezpieczeństwa stosowanego leczenia w obu grupach był podobny.
