Sintilimab – kolejny lek immunokompetentny skuteczny w leczeniu raka płuca
Redaktor: Anna Soboń
Data: 12.08.2020
Źródło: www.fda.gov
Opracowała: Katarzyna Stencel
Opracowała: Katarzyna Stencel
Podczas World Conference on Lung Cancer przedstawiono wyniki badania klinicznego 3. fazy ORIENT-11, w którym wykazano, że zastosowanie sintilimabu w skojarzeniu z pemetreksedem oraz pochodną platyny prowadzi do wydłużenia czasu wolnego od progresji choroby w porównaniu z samą chemioterapią 1. linii u chorych na miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego niepłaskonabłonkowego raka płuca.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 8,9 miesiąca wykazano, że mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wynosiła 8,9 miesiąca w ramieniu z sintilimabem wobec 5 miesięcy w ramieniu z samą chemioterapią (HR 0,482; 95% CI 0,362-0,643; p < 0,00001).
Sintilimab jest w pełni ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG4 blokującym wiązanie ligandów PD-L1/PD-L2 z receptorem PD-1.
Do badania klinicznego 3. fazy ORIENT-11 badacze włączyli 397 chorych na niepłaskonabłonkowego raka płuca, których w stosunku 2:1 przydzielono do ramienia ze skojarzeniem sintilimabu w dawce 200 mg z chemioterapią (n=266) lub do ramienia z placebo w skojarzeniu z chemioterapią (n=131). Sintilimab podawano co 2 tygodnie przez okres maksymalnie 24 miesięcy. Do badania włączano chorych niezależnie od statusu ekspresji PD-L1.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS), a drugorzędowe punkty końcowe badania obejmowały odsetek odpowiedzi na leczenie, czas trwania odpowiedzi, czas do uzyskania odpowiedzi oraz bezpieczeństwo leczenia.
Skuteczność sintilimabu zależała od ekspresji PD-L1. Mediana PFS u chorych bez ekspresji PD-L1 wynosiła 7,3 miesiąca (wobec 5,1 dla samej chemioterapii). U chorych z ekspresją PD-L1 wynoszącą od 1 do 49% mediana PFS wynosiła 7,1 miesiąca wobec 4,8 miesiąca odpowiednio dla sintilimabu i placebo, natomiast u chorych z ekspresją PD-L1 wynoszącą 50% i więcej mediana PFS nie została osiągnięta w ramieniu z sintilimabem i wynosiła 5 miesięcy w ramieniu z samą chemioterapią. W badaniu wykazano także, że zastosowanie sintilimabu wiąże się z redukcją ryzyka zgonu o 40% (HR dla OS 0,609; 95% CI 0,40-0,92; p=0,01921). Odsetek kontroli choroby wynosił 86,8% w ramieniu z sintilimabem i 75,6% w ramieniu z placebo, podczas gdy odsetek odpowiedzi na leczenie wynosił 51,9% i 29,8% odpowiednio dla sintilimabu i placebo.
Odsetek działań niepożądanych był podobny w obu ramionach badania, natomiast działania niepożądane w stopniu 3-5 odnotowano u 61,7% chorych w ramieniu z sintilimabem i 58,5% w ramieniu z placebo. W obu ramionach badania najczęstsze zdarzenia niepożądane obejmowały niedokrwistość, neutropenię i leukopenię, które związane były z chemioterapią. Działania niepożądane związane z układem immunologicznym obejmowały niedoczynność tarczycy, wysypkę, zwiększoną aktywność aminotransferaz, nadczynność tarczycy, biegunkę, niezakaźne zapalenie płuc, świąd skóry i zwiększoną aktywność amylazy.
W maju 2020 roku opublikowano wyniki badania klinicznego ORIENT-12. W badaniu wykazano, że dodanie sintilimabu do chemioterapii (gemcytabina w skojarzeniu z pochodna platyny) wiąże się z wydłużeniem mediany PFS u chorych na przerzutowego lub zaawansowanego płaskonabłonkowego raka płuca.
Sintilimab jest w pełni ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG4 blokującym wiązanie ligandów PD-L1/PD-L2 z receptorem PD-1.
Do badania klinicznego 3. fazy ORIENT-11 badacze włączyli 397 chorych na niepłaskonabłonkowego raka płuca, których w stosunku 2:1 przydzielono do ramienia ze skojarzeniem sintilimabu w dawce 200 mg z chemioterapią (n=266) lub do ramienia z placebo w skojarzeniu z chemioterapią (n=131). Sintilimab podawano co 2 tygodnie przez okres maksymalnie 24 miesięcy. Do badania włączano chorych niezależnie od statusu ekspresji PD-L1.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS), a drugorzędowe punkty końcowe badania obejmowały odsetek odpowiedzi na leczenie, czas trwania odpowiedzi, czas do uzyskania odpowiedzi oraz bezpieczeństwo leczenia.
Skuteczność sintilimabu zależała od ekspresji PD-L1. Mediana PFS u chorych bez ekspresji PD-L1 wynosiła 7,3 miesiąca (wobec 5,1 dla samej chemioterapii). U chorych z ekspresją PD-L1 wynoszącą od 1 do 49% mediana PFS wynosiła 7,1 miesiąca wobec 4,8 miesiąca odpowiednio dla sintilimabu i placebo, natomiast u chorych z ekspresją PD-L1 wynoszącą 50% i więcej mediana PFS nie została osiągnięta w ramieniu z sintilimabem i wynosiła 5 miesięcy w ramieniu z samą chemioterapią. W badaniu wykazano także, że zastosowanie sintilimabu wiąże się z redukcją ryzyka zgonu o 40% (HR dla OS 0,609; 95% CI 0,40-0,92; p=0,01921). Odsetek kontroli choroby wynosił 86,8% w ramieniu z sintilimabem i 75,6% w ramieniu z placebo, podczas gdy odsetek odpowiedzi na leczenie wynosił 51,9% i 29,8% odpowiednio dla sintilimabu i placebo.
Odsetek działań niepożądanych był podobny w obu ramionach badania, natomiast działania niepożądane w stopniu 3-5 odnotowano u 61,7% chorych w ramieniu z sintilimabem i 58,5% w ramieniu z placebo. W obu ramionach badania najczęstsze zdarzenia niepożądane obejmowały niedokrwistość, neutropenię i leukopenię, które związane były z chemioterapią. Działania niepożądane związane z układem immunologicznym obejmowały niedoczynność tarczycy, wysypkę, zwiększoną aktywność aminotransferaz, nadczynność tarczycy, biegunkę, niezakaźne zapalenie płuc, świąd skóry i zwiększoną aktywność amylazy.
W maju 2020 roku opublikowano wyniki badania klinicznego ORIENT-12. W badaniu wykazano, że dodanie sintilimabu do chemioterapii (gemcytabina w skojarzeniu z pochodna platyny) wiąże się z wydłużeniem mediany PFS u chorych na przerzutowego lub zaawansowanego płaskonabłonkowego raka płuca.
