Skojarzenie kobimetynibu z wemurafenibem skuteczne u chorych na zaawansowanego czerniaka z obecnością mutacji BRAF V600
Autor: Kamila Gębska
Data: 16.08.2016
Źródło: Lancet Oncology, Cobimetinib combined with vemurafenib in advanced BRAFV600-mutant melanoma (coBRIM): updated efficacy results from a randomised, double-blind, phase 3 trial, Paolo A Ascierto, Grant A McArthur, Brigitte Dreno i wsp./KG
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Leczenie skojarzone kobimetynibem i wemurafenibem wiąże się ze znaczącym wydłużeniem czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) i czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) w porównaniu do monoterapii wemurafenibem u chorych na zaawansowanego czerniaka z obecnością mutacji BRAF V600. Uaktualnione wyniki dotyczące skuteczności opublikowano w Lancet Oncology.
Skojarzenie kobimetynibu z wemurafenibem zostało zarejestrowane przez Amerykańską Agencję Żywności i Leków (ang. American Food and Drug Administration, FDA) do leczenia chorych na zaawansowanego BRAF V600+ czerniaka i jest obecnie nowym standardem leczenia.
Do podwójnie zaślepionego badania klinicznego coBRIM włączono 495 chorych na nieoperacyjnego czerniaka z obecnością mutacji w genie BRAF V600 i losowo przydzielono do ramienia otrzymującego kobimetynib i wemurafenib lub placebo i wemurafenib. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (PFS), a drugorzędowym czas przeżycia całkowitego (OS).
Wyniki wcześniejszej analizy wykazały, że po czasie obserwacji z medianą wynoszącą 7,3 miesiąca, leczenie skojarzone istotnie wydłuża PFS w porównaniu do monoterapii wemurafenibem (9,9 vs 6,2 miesiąca, p < 0,0001). Dodatkowo obiektywną odpowiedź na leczenie uzyskało aż 68% chorych w ramieniu leczenia skojarzonego w porównaniu z jedynie 45% chorych w ramieniu z wemurafenibem (p < 0,0001).
Uaktualniona analiza po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 14,2 miesiąca wykazała, że mediana PFS na podstawie oceny badaczy u chorych w ramieniu leczenia skojarzonego i monoterapii wynosiła odpowiednio 14,2 i 7,2 miesiąca (p < 0,0001). Wykazano również poprawę w zakresie OS (odpowiednio 22,3 i 17,4 miesiąca, p=0,005), a obiektywną odpowiedź na leczenie uzyskano u odpowiednio 70% i 50% chorych. Analiza po dodatkowym okresie obserwacji wykazała również, że odsetek chorych, którzy uzyskali całkowitą odpowiedź był wyższy niż wykazywała pierwsza analiza, co wynikało z faktu, że część chorych odnosi korzyści z długotrwałego leczenia.
Działania niepożądane terapii skojarzonej były podobne do wcześniej raportowanych, leczenie było dobrze tolerowane, a wydłużona obserwacja nie wykazała również nowych toksyczności.
Do podwójnie zaślepionego badania klinicznego coBRIM włączono 495 chorych na nieoperacyjnego czerniaka z obecnością mutacji w genie BRAF V600 i losowo przydzielono do ramienia otrzymującego kobimetynib i wemurafenib lub placebo i wemurafenib. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (PFS), a drugorzędowym czas przeżycia całkowitego (OS).
Wyniki wcześniejszej analizy wykazały, że po czasie obserwacji z medianą wynoszącą 7,3 miesiąca, leczenie skojarzone istotnie wydłuża PFS w porównaniu do monoterapii wemurafenibem (9,9 vs 6,2 miesiąca, p < 0,0001). Dodatkowo obiektywną odpowiedź na leczenie uzyskało aż 68% chorych w ramieniu leczenia skojarzonego w porównaniu z jedynie 45% chorych w ramieniu z wemurafenibem (p < 0,0001).
Uaktualniona analiza po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 14,2 miesiąca wykazała, że mediana PFS na podstawie oceny badaczy u chorych w ramieniu leczenia skojarzonego i monoterapii wynosiła odpowiednio 14,2 i 7,2 miesiąca (p < 0,0001). Wykazano również poprawę w zakresie OS (odpowiednio 22,3 i 17,4 miesiąca, p=0,005), a obiektywną odpowiedź na leczenie uzyskano u odpowiednio 70% i 50% chorych. Analiza po dodatkowym okresie obserwacji wykazała również, że odsetek chorych, którzy uzyskali całkowitą odpowiedź był wyższy niż wykazywała pierwsza analiza, co wynikało z faktu, że część chorych odnosi korzyści z długotrwałego leczenia.
Działania niepożądane terapii skojarzonej były podobne do wcześniej raportowanych, leczenie było dobrze tolerowane, a wydłużona obserwacja nie wykazała również nowych toksyczności.
