Skórna postać leiszmaniozy u pacjenta powracającego z Maroka

Wprowadzenie. Leiszmanioza jest tropikalną chorobą pasożytniczą, wywołaną przez pierwotniaki z rodzaju Leishmania. Rezerwuarem Leishmania są ludzie i zwierzęta, a wektorem przenoszącym pasożyta komary z rodzaju Phlebotomus i Lutzomyia. Wyróżnia się trzy postacie choroby: skórną, śluzówkowo-skórną i trzewną.
Cel pracy. Zwrócenie uwagi na narastający problem zawlekania chorób z krajów tropikalnych i trudności w rozpoznaniu skórnej lei­szma­niozy.
Opis przypadku. Pacjent, lat 29, został przyjęty do Kliniki z powodu owrzodzenia II palca stopy lewej po powrocie z 16-dniowego pobytu w Maroku. Początkowo był diagnozowany w miejscu zamieszkania, gdzie wykluczono leiszmaniozę, opierając się na negatywnych wynikach badań zeskrobin skórnych i testów serologicznych. Po przyjęciu do Kliniki pobrano wycinek ze zmiany skórnej palca do badania histopatologicznego, w którym stwierdzono zmiany sugerujące tę chorobę. Do leczenia włączono ketokonazol na 4 tygodnie, uzyskując niewielką poprawę. Po tej terapii obserwowano stałą, choć wolną, poprawę miejscową i po kolejnych 3 miesiącach doszło do całkowitego wygojenia zmian skórnych.
Wnioski. W procesie diagnostycznym skórnej leiszmaniozy należy uwzględnić ocenę histopatologiczną wycinka ze zmiany. W związku z coraz częstszymi wyjazdami do stref występowania leiszmaniozy należy oczekiwać zwiększenia liczby przypadków tej choroby w Polsce.

Introduction. Leishmaniasis is a disease caused by protozoan parasites that belong to the genus Leishmania. It is transmitted by the bite of certain species of sand fly. Three clinical types of leishmaniasis: cutaneous, mucocutaneous and visceral can be observed.
Objective. To underline the increased numbers of tropical diseases in our country and difficulties in cutaneous leishmaniasis diagnosis.
Case report. A 29-year-old male patient was admitted to our hospital after a 16-day journey to Morocco with the ulceration of the second toe of the left foot. In the local hospital, the diagnosis of leishmaniasis was excluded due to negative microbiological and serological tests. After admission to our hospital skin biopsy was performed and histopathological picture was highly suspected of leishmaniasis. Four-week therapy with ketoconazole brought a small improvement. During the next three months without treatment we observed constant improvement and complete healing with scarring.
Conclusions. Diagnosis of leishmaniasis should include histopathological examination of skin lesions. Due to increased numbers of people travelling we should expect higher numbers of leishmaniasis in Poland.