Skórne działania niepożądane w trakcie leczenia czerniaka wemurafenibem

Wprowadzenie. Wemurafenib to selektywny inhibitor kinazy serynowo-treoninowej BRAF, stosowany w leczeniu zaawansowanego czerniaka z mutacją BRAF. Jego skuteczność potwierdzono w dużym badaniu klinicznym, w związku z czym jest on coraz częściej stosowany. W trakcie leczenia wemurafenibem należy zwrócić szczególną uwagę na liczne objawy uboczne, między innymi te, które dotyczą skóry. Zmiany skórne występujące podczas terapii czerniaka tym lekiem można podzielić na wczesne (stwierdzane pomiędzy 3. a 6. tygodniem od rozpoczęcia leczenia), późne (stwierdzane po 6. tygodniu od rozpoczęcia terapii) oraz reakcje nadwrażliwości na wemurafenib.

Cel pracy. Przedstawienie obrazu klinicznego toksycznego działania wemurafenibu na skórę i działań niepożądanych, które może wywoływać.

Opis przypadku. U 58-letniej kobiety leczonej wemurafenibem z powodu rozsianego czerniaka stwierdzono liczne działania niepożądane dotyczące skóry, m.in.: guzy zapalne o charakterze zapalenia tkanki podskórnej, wysiew licznych znamion melanocytowych, rogi skórne, łysienie skóry owłosionej głowy, nadmierne rogowacenie dłoni i stóp oraz erytrodystezję dłoniową. U chorej zastosowano leczenie przeciwzapalne, antybiotykowe, poprawiające krążenie, natłuszczające oraz keratolityczne. Chora jest pod opieką onkologów i dermatologów.

Wnioski. Leki przeciwnowotworowe najnowszej generacji dają nadzieję na wyleczenie lub przedłużenie życia chorych, ale mogą także znacząco obniżać jakość życia przez wywoływanie zarówno ogólnych, jak i miejscowych działań niepożądanych. Wemurafenib charakteryzuje się dużą toksycznością względem skóry. Pacjenci leczeni onkologicznie powinni być również pod opieką dermatologów.

Introduction. Vemurafenib is a selective inhibitor of serine-threonine kinase BRAF used in the treatment of advanced melanoma with BRAF mutation. Effectiveness of this drug was confirmed in a large clinical trial, which led to the increase of its usage. During treatment with vemurafenib, particular attention should be paid to the numerous side effects, including those concerning the skin. Vemurafenib is highly toxic to the skin. Skin lesions occurring during the treatment of melanoma with this medicament can be divided into: early (observed 3 to 6 weeks after beginning treatment), late (observed 6 weeks after beginning treatment) and hypersensitivity reactions to vemurafenib.

Objective. Presentation of vemurafenib toxic effects on the skin and side effects that can be caused by this drug.

Case report. We present a 58-year-old woman with metastatic melanoma who was treated with vemurafenib. During the course of therapy, numerous adverse reactions, including inflammatory tumors, emergence of a number of melanocytic naevi, skin horns, alopecia, hyperkeratosis of the palms and soles, and palmar erythrodysesthesia were observed. She was treated with anti-inflammatory drugs, an antibiotic, circulation-improving preparations and local moisturizing and keratolytic treatment. The patient remains under the care of oncologists and dermatologists.

Conclusions. The new generation anti-cancer drugs bring hope for a cure or prolongation of life, but can also significantly reduce the quality of life by inducing both general and local adverse side effects. Oncological patients should also be taken care of by dermatologists.