Skrzeplina uszka lewego przedsionka u pacjentów kierowanych do kardiowersji elektrycznej z powodu typowego trzepotania przedsionków

Wprowadzenie
Pacjenci z trzepotaniem przedsionków (AFL) są zagrożeni udarem mózgu; jednak stratyfikacja ryzyka udaru mózgu jest trudnym zadaniem. Nie wiadomo, czy skrzeplina uszka lewego przedsionka (LAAT) u pacjentów z AFL w trakcie przewlekłej doustnej antykoagulacji (OAC) istotnie przyczynia się do tego ryzyka.

Cel pracy
Ocena częstości występowania i czynników predykcyjnych LAAT oraz predykcyjnej roli LAAT w odniesieniu do śmiertelności, udaru mózgu i ogólnoustrojowych incydentów zakrzepowo-zatorowych wśród kolejnych pacjentów z AFL w trakcie OAC przyjętych do kardiowersji elektrycznej.

Materiał i metody
Przeprowadzono prospektywne, jednoośrodkowe badanie kohortowe. Uczestnicy zostali poddani echokardiografii przezprzełykowej przed kardiowersją elektryczną. Do badania włączono 69 pacjentów. Pierwszorzędowym punktem końcowym była obecność LAAT. Wszyscy uczestnicy byli obserwowani przez 12 miesięcy w celu oceny występowania ogólnoustrojowych incydentów zakrzepowo-zatorowych, udaru mózgu i zgonu.

Wyniki
Pomimo nieprzerwanej doustnej antykoagulacji, niezależnie od rodzaju antykoagulantu, u pacjentów kierowanych do kardiowersji z powodu typowego AFL > 48 godzin stwierdzono wysoką częstość występowania LAAT (10,1%). Istotnym czynnikiem prognostycznym LAAT był przebyty udar mózgu lub napad przemijającego niedokrwienia mózgu, lub incydent zakrzepowo-zatorowy (OR = 14,75; 95% CI: 2,17–108,33). W okresie obserwacji nie wystąpiły zgony, udary mózgu ani ogólnoustrojowe incydenty zakrzepowo-zatorowe.

Wnioski
Predykcyjna rola LAAT w odniesieniu do śmiertelności, udaru mózgu i ogólnoustrojowych incydentów zakrzepowo-zatorowych wśród pacjentów z AFL i OAC jest niejasna.



Introduction
Patients with atrial flutter (AFL) are at risk of stroke; however, the stratification of stroke risk is difficult. It remains unknown whether left atrial appendage thrombus (LAAT) in AFL patients on chronic oral anticoagulation (OAC) contributes significantly to that risk.

Aim of the research
To assess the prevalence and predictors of LAAT, and its role in the prediction of mortality, stroke, and systemic thromboembolic events among consecutive AFL patients on OAC admitted for electrical cardioversion.

Material and methods
This was a prospective, single-centre cohort study. The participants underwent transoesophageal echocardiography before electrical cardioversion. A total of 69 patients were enrolled. The primary outcome was the presence of LAAT. All participants were followed up for 12 months to evaluate the incidence of systemic thromboembolic events, stroke, and death.

Results
Despite uninterrupted OAC, irrespective of the anticoagulant agent type, LAAT was present in 10.1% of patients referred for cardioversion due to typical AFL of > 48-hour duration. The significant predictor of LAAT was prior stroke/transient ischaemic attack/thromboembolic event (OR = 14.75; 95% CI: 2.17–108.33). No deaths, strokes, or systemic thromboembolic events occurred during the follow-up period.

Conclusions
The predictive role of LAAT in relation to mortality, stroke, and systemic thromboembolic events among patients with AFL and chronic oral anticoagulation remains unclear.