Skuteczność i bezpieczeństwo pegylowanego interferonu α-2b i rybawiryny w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u dzieci

Wstęp : Zachęcające wyniki stosowania terapii skojarzonej w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C u dorosłych stały się przesłanką do podjęcia prób zastosowania powyższego schematu również u dzieci. Za słusznością tej decyzji przemawia fakt, iż u dzieci występuje większość czynników prognozujących uzyskanie trwałej odpowiedzi na leczenie (SVR), takich jak krótszy czas trwania zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV), mniejszy stopień zaawansowania włóknienia oraz mniej wyrażone niepożądane objawy związane ze stosowanymi lekami.

Cel : Ocena skuteczności i bezpieczeństwa terapii pegylowanym interferonem -2b w przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu C u dzieci.

Materiał i metody : Analizą objęto 32 dzieci (25 chłopców i 7 dziewczynek) w wieku 12–18 lat z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C leczonych pegylowanym interferonem -2b i rybawiryną przez 12 mies. Połowa z tych dzieci wcześniej była leczona rekombinowanym interferonem -2b i rybawiryną – bez efektu. Pegylowany interferon -2b podawano w dawce 1,5 mg/kg m.c. jeden raz w tygodniu, a rybawirynę codziennie w dawce 15 mg/kg m.c. Trwałą odpowiedź na leczenie oceniano po 6 mies. od ukończenia leczenia.

Wyniki : Trwałą odpowiedź na leczenie uzyskano u 13 (40,6%) z 32 leczonych dzieci. Wśród 16 dzieci, u których wcześniej w leczeniu stosowano rekombinowany interferon -2b i rybawirynę, SVR obserwowano u 3 (18,8%), natomiast u leczonych po raz pierwszy SVR wynosiło 62,5%.

Wnioski : Pegylowany interferon z rybawiryną powinien być podawany u dzieci z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C jako lek z wyboru, gwarantujący wyższą skuteczność niż wcześniej stosowane schematy leczenia. Terapia pegylowanym interferonem jest bezpieczna i dobrze tolerowana przez dzieci.

Introduction : Encouraging results of combined therapy in the treatment of chronic HCV infection in adults became a premise to apply such treatment in children. The correctness of this decision is reinforced by the fact that in children there were observed most of the factors which forecast obtaining a sustained viral response (SVR), such as: shorter duration of HCV infection, lower grade fibrosis and less severe side effects related to the applied medications.

Aim : To assess the efficacy and safety of peginterferon -2b therapy of chronic hepatitis C in children.

Material and methods : The study comprised 32 children (25 boys and 7 girls,) aged between 12 and 18 years, with chronic hepatitis C treated with peginterferon -2b and ribavirin. Half of these children had previously been treated with recombined interferon -2b and ribavirin to no effect. The treatment included peginterferon -2b (PegIntron) administered subcutaneously 1.5 µg/kg once per week and ribavirin orally 15 mg/kg/day for a period of 12 months. SVR was estimated after 6 months from the end of therapy.

Results : A sustained viral response was observed in 13 (40.6%) of 32 treated children. In 16 children who had previously been treated with recombined interferon a-2b and ribavirin a sustained viral response was documented in 3 (18.8%) of them. However, in children treated for the first time, SVR was achieved in 62.5%.

Conclusions : Peginterferon and ribavirin should be applied in children with chronic hepatitis C as a first-line therapy, guaranteeing higher effectiveness than the earlier applied pattern of treatment. Peginterferon therapy is safe and well tolerated by the children.