Skuteczność światła ekscymerowego, doogniskowego triamcynolonu i miejscowego minoksydylu w alopecia areata – badania porównawcze

Wprowadzenie. Alopecia areata (AA) jest przewlekłą chorobą zapalną dotyczącą mieszków włosowych i czasami paznokci, wywołaną procesami autoimmunologicznymi mediowanymi przez limfocyty T. Obecnie stosuje się następujące metody terapeutyczne: glikokortykosteroidy podawane ogólnie lub doogniskowo oraz stosowane miejscowo, minoksydyl, substancje uczulające kontaktowo (DNCB, DPCP, SADBE), leki immunosupresyjne (metotreksat, azatiopryna), leki modyfikujące choroby reumatyczne (sulfasalazyna) oraz fotototerapię.

Cel pracy. Porównanie skuteczności światła ekscymerowego 308 nm, podawanego doogniskowo triamcynolonu oraz stosowanego miejscowo minoksydylu w leczeniu AA.

Materiał i metodyka. W badaniu wzięło udział 40 pacjentów leczonych światłem ekscymerowym, 46 pacjentów, którym podawano doogniskowo triamcynolon, oraz 14 pacjentów leczonych miejscowo 5% minoksydylem. Wyniki terapii oceniano na podstawie dokumentacji fotograficznej wykonanej w czasie pierwszej wizyty (przed leczeniem) oraz w ciągu 2 i 6 miesięcy po zakończeniu terapii.

Wyniki. W grupie osób leczonych światłem ekscymerowym u 21 pacjentów spośród 32 (61,76%) z pojedynczymi oraz u 1 spośród 6 z licznymi ogniskami AA obserwowano odrost włosów ponad 50%. W grupie chorych, której podawano triamcynolon, podobny wynik terapeutyczny uzyskano u 23 spośród 30 (76,67%) leczonych ze zmianami pojedynczymi i u 10 spośród 16 (62,5%) z licznymi ogniskami, natomiast u pacjentów stosujących miejscowo minoksydyl dobry wynik leczenia (> 50% odrostu) stwierdzono u 4 spośród 12 (33,3%) chorych z ogniskami pojedynczymi. U żadnego z pacjentów leczonych minoksydylem z licznymi zmianami nie odnotowano zadowalającego odrostu włosów.

Wnioski. Porównanie wyników leczenia AA światłem ekscymerowym, triamcynolonem i minoksydylem wskazuje, że najskuteczniejszą metodą terapeutyczną wydaje się podawany doogniskowo triamcynolon. Liczne ogniska AA oraz zmiany zlokalizowane poza skórą owłosioną głowy są bardziej oporne na stosowane terapie.

Introduction. Alopecia areata (AA) is a chronic inflammatory disease that involves hair follicles, and sometimes nails, caused by a T-cell mediated autoimmune mechanism. Current treatment modalities include corticosteroids (oral, topical or intralesional), minoxidil, contact sensitizers (DNCB, DPCP and SADBE), immunosuppressants (methotrexate or azathioprine), DMARDs (sulfasalazine), and phototherapy.

Objective. To compare the efficacy of excimer light therapy, intralesional triamcinolone and 5% topical minoxidil.

Material and methods. After taking consent, 40 patients were treated with excimer light, 46 patients with intralesional triamcinolone injection and 14 patients with 5% topical minoxidil. The results were compared by their photographs taken prior to treatment, at 2 months and 6 months of follow-up.

Results. Among the excimer group, 21/32 (61.76%) patients with a single patch and 1/6 (16.67%) with multiple patches achieved > 50% hair regrowth. In the triamcinolone group, 23/30 (76.67%) with a single patch and 10/16 (62.5%) with multiple patches achieved > 50% hair regrowth, and in the minoxidil group, 4/12 (33.33%) with a single patch and none, i.e. 0/2, with multiple patches achieved > 50% regrowth.

Conclusions. After comparing the efficacy of excimer light therapy, intralesional triamcinolone and 5% minoxidil, it was concluded that intralesional triamcinolone seems to be the most efficacious. Multiple AA patches were more resistant than a single patch. Scalp response was much better than beard.