Słowo wstępne

Szanowni Państwo!


Tematem wiodącym obecnego zeszytu jest szmer nad sercem – objaw kliniczny, który można wysłuchać u pacjentów w codziennej praktyce. Osłuchiwanie serca jest elementem badania przedmiotowego, którego nie można pomijać w praktyce, mając nawet efektywne i efektowne techniki obrazowania, takie jak echokardiografia czy tomografia komputerowa. To nadal istotne narzędzie diagnostyczne – łatwo dostępne i tanie. W rękach (a raczej uszach) osoby doświadczonej, potrafiącej wyciągać wnioski z wysłuchanych zjawisk, bardzo pomocne w codziennej pracy. Pozwala postawić wstępne rozpoznanie i skierować diagnostykę
na właściwe tory. Jest to szczególnie ważne w praktyce lekarza opieki podstawowej, który ma ograniczony dostęp do nowoczesnych technik obrazowania. Takimi doświadczeniami podzieli się z nami w tym zeszycie również lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.
Przedstawiamy Państwu to krótkie repetytorium szmerologii praktycznej oraz zwracamy uwagę na rolę podstawowych badań diagnostycznych, jakie można i należy wykonać u chorego ze stwierdzonym szmerem nad sercem – mam tu na myśli badanie RTG klatki piersiowej i EKG. Badanie echokardiograficzne, czyli – jak mawiają – stetoskop XXI w., jest oczywiście metodą, która pozwala postawić rozpoznanie końcowe. Nawet najlepsi echokardiografiści, wirtuozi ultrasonografii, nierzadko przed rozpoczęciem badania osłuchują pacjenta, by móc lepiej, a czasem też szybciej, postawić ostateczne rozpoznanie przyczyny szmeru. W tym numerze znajdziecie Państwo także podstawowe informacje o roli badania ECHO w diagnostyce szmerów.
Na koniec krótka refleksja. Tak się składa, że większość autorów bieżącego zeszytu to uczniowie
prof. Marii Hoffman i prof. Wandy Rydlewskiej-Sadowskiej. To dzięki nim poznaliśmy tajniki osłuchiwania serca, roli badań dodatkowych, a przede wszystkim umiejętności logicznego wyciągania wniosków ze wszystkich zebranych informacji. Tylko tacy Nauczyciele – Mistrzowie potrafili na podstawie oceny zjawisk osłuchowych i wyników badań EKG i RTG stawiać rozpoznania końcowe, takie jak skorygowane przełożenie wielkich naczyń przed ich potwierdzeniem w badaniu ECHO. Trafnie wskazywali złą ocenę echokardiograficzną, niepasującą do zjawisk osłuchowych. Bez możliwości nauki u takich Mistrzów nie moglibyśmy dzielić się z Państwem naszymi przemyśleniami.

Życzę Państwu przyjemnej lektury.

...


Pełna treść artykułu...