Sprawozdanie z 7. Międzynarodowej Konferencji Choroby Wieńcowej

Sprawozdanie z 7. Międzynarodowej Konferencji Choroby Wieńcowej

Wenecja, Włochy, 7–10.10.2007 r.
W dniach 7–10 października 2007 r. odbyła się 7. Międzynarodowa Konferencja Choroby Wieńcowej (7th International Congress on Coronary Artery Disease – from Prevention to Intervention), organizowana co roku pod auspicjami Włoskiego Towarzystwa Kardiologicznego i Światowego Towarzystwa Badań nad Sercem (International Society for Heart Research).
Pośród wielu nowych doniesień oryginalnych, zaprezentowanych w trakcie tego spotkania, kilka poświęconych było roli beta-blokady w terapii wybranych grup pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. O ile rola beta-blokady w chorobie wieńcowej nie podlega żadnej dyskusji, miejsce beta-adrenolityków w nadciśnieniu tętniczym stało się w ostatnich latach obszarem wielu dyskusji i kontrowersji. Polscy autorzy przedstawili w trakcie weneckiego kongresu wyczerpujące dane, dotyczące wzmożonej aktywności współczulnej kobiet w okresie pomenopauzalnym [1]. Zaburzenia aktywności adrenergicznej można było w tej grupie cofnąć za pomocą podawania beta-adrenolityków. Leki te świetnie kontrolowały również ciśnienie tętnicze w obserwowanej grupie [2]. W innych doniesieniach zwracano uwagę, że beta-adrenolityki, obok inhibitorów konwertazy angiotensyny (inhibitorów ACE), to dwa podstawowe leki hipotensyjne, stosowane w grupie pacjentów ze współistniejącym nadciśnieniem tętniczym i stabilną chorobą wieńcową. W greckiej obserwacji 174 pacjentów ze współistniejącymi tymi chorobami, inhibitory ACE stosowano u 62,4% badanych, beta-adrenolityki u 51,4%, a pomimo stosowania terapii wielolekowej, ciśnienie tętnicze <140/90 mmHg osiągano zaledwie u 42,5% badanych [3]. Na marginesie warto zaznaczyć, że dysponujemy od niedawna również polskimi danymi w zakresie obserwacji podobnej grupy chorych. Jeden z doktorantów I Katedry i Kliniki Kardiologii Akademii Medycznej w Warszawie, w ramach obserwacji 204 pacjentów leczonych ambulatoryjnie ze współistniejącą chorobą wieńcową i nadciśnieniem tętniczym uzyskał bardzo podobne wyniki. Oba leki (beta-adrenolityki i inhibitory ACE) stosowane były odpowiednio u 85 i 79% chorych, a ciśnienie tętnicze <140/90 mmHg uzyskano przy wielomiesięcznej optymalizacji leczenia u ok. 49% badanych [4]. Tak niska skuteczność w tej grupie pacjentów uświadamia, że aktualny cel leczenia hipotensyjnego u pacjentów wieńcowych (<130/80 mmHg) jest w praktyce mało realistyczny...


Pełna treść artykułu...