Śródmiąższowe choroby płuc zwiększają ryzyko raka płuc?
Redaktor: Anna Soboń
Data: 06.08.2020
Źródło: European Respiratory Journal
Według badań opublikowanych w European Respiratory Journal osoby z śródmiąższowymi chorobami płuc mają zwiększone ryzyko raka płuc i śmiertelności z powodu raka płuc, ale nie innych nowotworów.
Badacze z Islandii donoszą, że związek między włóknieniem i nowotworowymi chorobami płuc istnieje od wczesnych stadiów włóknienia płuc i sugeruje śródmiąższowe choroby płuc jako czynnik ryzyka w badaniach przesiewowych w kierunku raka płuc.
Naukowcy przeanalizowali dane z badania kohortowego urodzeń AGES-Reykjavik, obejmującego 5764 starszych osób dorosłych z Islandii. Na podstawie tomografii komputerowej klatki piersiowej 92% kohorty miało śródmiąższowe choroby płuc.
Uczestnicy byli obserwowani od momentu wejścia do badania (2002-2006), aż do pierwszej diagnozy raka lub zakończenia badania. Naukowcy odkryli większą ilość diagnoz raka płuca i śmiertelność z powodu raka płuca u uczestników ze śródmiąższowymi chorobami płuc w porównaniu z tymi, którzy ich nie mieli (P <0,001). W modelach proporcjonalnego hazardu Coxa, uczestnicy z śródmiąższowymi chorobami mieli zwiększone ryzyko rozpoznania raka płuca (skorygowany HR = 2,77; 95% CI, 1,76-4,36) i śmiertelność z powodu raka płuca (aHR = 2,89; 95% CI, 1,8-4,66) .
W modelach proporcjonalnego hazardu Coxa dostosowanych do wieku, płci, lat palenia i palenia w czasie badania, ryzyko rozpoznania i śmiertelność związana ze wszystkimi nowotworami z wyłączeniem raka płuca nie były istotne wśród uczestników z śródmiąższowymi chorobami płuc (HR = 1,24; 95% CI, 0,98-1,57).
Potwierdzenie tych wyników w innych, bardziej heterogennych populacjach, najlepiej w badaniach prospektywnych, jest ważne, jeśli zmiany takie jak śródmiąższowe choroby płuc mają zostać uznane za czynnik ryzyka raka płuc. Wyniki sugerują, że badania sprawdzające biologiczny związek między chorobami, takimi jak idiopatyczne zwłóknienie płuc i rak płuc, mogą rozszerzyć podejście do wcześniejszych postaci zwłóknienia płuc.
Naukowcy przeanalizowali dane z badania kohortowego urodzeń AGES-Reykjavik, obejmującego 5764 starszych osób dorosłych z Islandii. Na podstawie tomografii komputerowej klatki piersiowej 92% kohorty miało śródmiąższowe choroby płuc.
Uczestnicy byli obserwowani od momentu wejścia do badania (2002-2006), aż do pierwszej diagnozy raka lub zakończenia badania. Naukowcy odkryli większą ilość diagnoz raka płuca i śmiertelność z powodu raka płuca u uczestników ze śródmiąższowymi chorobami płuc w porównaniu z tymi, którzy ich nie mieli (P <0,001). W modelach proporcjonalnego hazardu Coxa, uczestnicy z śródmiąższowymi chorobami mieli zwiększone ryzyko rozpoznania raka płuca (skorygowany HR = 2,77; 95% CI, 1,76-4,36) i śmiertelność z powodu raka płuca (aHR = 2,89; 95% CI, 1,8-4,66) .
W modelach proporcjonalnego hazardu Coxa dostosowanych do wieku, płci, lat palenia i palenia w czasie badania, ryzyko rozpoznania i śmiertelność związana ze wszystkimi nowotworami z wyłączeniem raka płuca nie były istotne wśród uczestników z śródmiąższowymi chorobami płuc (HR = 1,24; 95% CI, 0,98-1,57).
Potwierdzenie tych wyników w innych, bardziej heterogennych populacjach, najlepiej w badaniach prospektywnych, jest ważne, jeśli zmiany takie jak śródmiąższowe choroby płuc mają zostać uznane za czynnik ryzyka raka płuc. Wyniki sugerują, że badania sprawdzające biologiczny związek między chorobami, takimi jak idiopatyczne zwłóknienie płuc i rak płuc, mogą rozszerzyć podejście do wcześniejszych postaci zwłóknienia płuc.
