Stałość poczucia koherencji u chorych operowanych z powodu dyskopatii lędźwiowej

Poczucie koherencji (sense of coherence – SOC) to konstrukt wyjaśniający związek wsparcia ze zdrowiem. Celem pracy było określenie poziomu SOC oraz otrzymywanego wsparcia przed zabiegiem chirurgicznym i po nim u osób z dyskopatią lędźwiową. Przebadano 70 chorych przyjętych w celu przeprowadzenia operacji na Oddział Neurochirurgii i Neurotraumatologii Szpitala im. dr. J. Biziela. Poczucie koherencji oceniono za pomocą kwestionariusza Antonovsky’ego SOC-29, a pomiar wsparcia społecznego skalą Kmiecik-Baran. Poczucie koherencji i wsparcie zmieniało się u pacjentów pod wpływem traumatycznego przeżycia, jakim był zabieg chirurgiczny. Global­ny wynik SOC był niski w pierwszym pomiarze, a wyższy w drugim, co sugeruje uwolnienie się od bólu, jaki towarzyszył chorym od dłuższego czasu trwania choroby. W pierwszym pomiarze największy deficyt dotyczył wsparcia emocjonalnego, co wskazywałoby na niedostateczne przygotowanie psychiczne do zabiegu. Drugi pomiar wykazał obniżenie wszystkich składo­­wych wsparcia, zwłaszcza emocjonalnego, które osiągnęło minimalny poziom, co mogło być wynikiem hospitalizacji czy braku osób bliskich w trudnych sytuacjach życiowych (hospitalizacja).

The level of the Sense of Coherence (SOC) is an element which explains the relationship between support and health. The aim of the study was to estimate the levels of SOC and social support before the lumbar discopathy surgery and compare the same parameters after the operation. The study in­cluded 70 patients with lumbar discopathy, admitted to Neurosurgery and Neurotraumatology ward, Biziel Hospital in Bydgoszcz. The SOC level was assessed using Antonovsky SOC-29 questionnaire and social support was measured using Kmiecik-Baran scale. SOC and social support change after a traumatic experience like a surgery. Global SOC was low in the first measurement and higher in the second, probably because the patients were relieved to have the pain gone as the result of the surgery. In the first measurement the largest deficit was observed in the emotional support, perhaps because the patients were not mentally prepared by medical staff. In the second measurement all components of social support were lower than in the first one. The level of emotional support was minimum. Possible reasons are long hospitalization and lack of relatives in difficult situations.