Standard opieki pediatrycznej na oddziałach dziecięcych w Polsce z perspektywy personelu, pacjentów oraz rodziców ze szczególnym uwzględnieniem opieki psychologicznej

Wstęp
Podczas hospitalizacji dziecko przebywa w nieznanym środowisku, co wiąże się z dyskomfortem, strachem i bólem. Trwa nieustanny postęp w dziedzinie poprawy komfortu psychicznego leczonych dzieci poprzez dostosowanie wyglądu placówek, zwiększenie dostępności psychologów oraz edukację rodziców i pacjentów.

Cel pracy
Badanie ma na celu porównanie perspektyw trzech podmiotów – personelu medycznego, rodziców i dzieci w zakresie hospitalizacji pacjentów pediatrycznych ze szczególnym uwzględnieniem opieki psychologicznej.

Materiał i metody
Ankietę składającą się z 12 pytań przeprowadzono wśród 405 respondentów, których podzielono na 3 grupy badawcze i 3 podgrupy w subpopulacji dzieci. Badanie wykonano na oddziałach pediatrycznych o różnym stopniu referencyjności na terenie Polski. Otrzymany materiał poddano szczegółowej analizie statystycznej.

Wyniki
Najczęstszą odpowiedzią we wszystkich grupach była ta, że dzieci reagują strachem na informacje o chorobie, udzielanie informacji odbywa się w szpitalu i zwykle jest wykonywane przez lekarza. Badanie wykazało, że w Polsce dostęp do psychologów na oddziałach dziecięcych jest niewystarczający, a czas wolny w trakcie leczenia jest zorganizowany w stopniu zadowalającym. Przekazywane informacje są przystępne, a choroba ma niewielki wpływ na socjalizację – utrzymywany kontakt z rówieśnikami w placówce jest zadowalający.

Wnioski
Należy rozszerzyć zakres opieki tak, aby obejmował element edukacji pacjentów w zakresie zmniejszania stresu związanego z chorobą i rodziców w zakresie kontaktu z chorym dzieckiem oraz dostarczania informacji o chorobie. Konieczne jest zwiększenie dostępu do psychologów, nie tylko dla dzieci, lecz także rodziców. Należy wydzielić specjalne strefy do przeprowadzania rozmów wymagających intymności. Ważne jest, aby przygotować nowe rozwiązania, które wpłyną na komfort psychiczny hospitalizowanych dzieci.



Introduction
During hospitalisation, the child is in an unknown environment that is associated with unpleasantness, fear, and pain. Constant progress has been made in the area of improving the mental comfort of treated children by adjusting the appearance of facilities, increasing the availability of psychologists, and educating parents and patients.

Aim
To summarise the perspective of three entities – staff, parents, and children in the context of hospitalisation of paediatric patients with a specification of psychological care.

Material and methods
A survey consisting of 12 questions was conducted among 405 respondents divided into three study groups and three subgroups in the group of children. The study was conducted in paediatric wards with varying degrees of reference in Poland. Material was subjected to statistical analysis.

Results
The most common answer in all groups was that children respond to information about the disease with fear, providing information takes place in the hospital, and is usually done by a doctor. The study showed that in Poland access to psychologists in children’s wards is insufficient, while leisure time during treatment is organised satisfactorily.

Conclusions
Paediatric care should be expanded to include an element of education for both the patients themselves in the context of reducing stress associated with the disease and parents in the context of contact with the sick child and providing information about the disease entity. It is necessary to increase the availability of psychologists, not only for children, but also among parents. There is a necessity to separate special zones for conversations requiring intimacy. It is important to prepare new solutions.