Stanowisko Polskiego Towarzystwa Badań nad Otyłością, Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, Instytutu Żywności i Żywienia im. prof. dra med. Aleksandra Szczygła w sprawie stosowania niskokalorycznych substancji słodzących

Przyczyny rozwoju nadwagi i otyłości

Jednym z największych wyzwań współczesnej medycyny jest wzrost częstości zachorowań na nadwagę i otyłość oraz występowania ich powikłań, głównie cukrzycy typu 2 i chorób układu krążenia. Otyłość jest chorobą przewlekłą, bez tendencji do samoistnego ustępowania i z tendencją do nawrotów, która przez Światową Organizację Zdrowia (World Health Organization – WHO) została zaliczona do epidemii XXI wieku. Główną przyczyną epidemii otyłości są niekorzystne zmiany w stylu życia (brak aktywności fizycznej i nadmierne spożycie energii) prowadzące do dodatniego bilansu energetycznego.

Zapobieganie rozwojowi nadwagi i otyłości na poziomie społecznym

Skuteczne zapobieganie występowaniu i leczenie nadwagi i otyłości oraz ich powikłań wymaga trwałych zmian stylu życia, co jest trudne ze względu na liczne czynniki wewnętrzne i zewnętrzne, które z czasem zmniejszają motywację osoby odmawiającej sobie spożywania pokarmów o ulubionym smaku. Zmniejszenie gęstości energetycznej dostępnej żywności poprzez zmianę procesów technologicznych jej wytwarzania i składu (reformulacja żywności) jest ważnym elementem działań profilaktycznych na poziomie społecznym, podejmowanych przez przemysł żywnościowy. Warunkiem wprowadzenia takich zmian jest jednak akceptacja ze strony konsumentów, którzy muszą dokonać wyboru produktu o obniżonej wartości energetycznej, co wymaga od producentów zachowania atrakcyjności smakowej. Preferencje słodkiego smaku kształtują się u człowieka już w okresie dzieciństwa, ponieważ mleko matki zawierające laktozę ma lekko słodki smak. Smak słodki jest jednym z pięciu podstawowych wrażeń smakowych, które w połączeniu z innymi zmysłami odgrywają zasadniczą rolę w podejmowaniu decyzji dotyczących spożywania pokarmów. Z tego względu, aby zaspokoić upodobania konsumentów do słodkiego smaku i jednocześnie obniżyć wartość energetyczną pokarmów i napojów, przemysł spożywczy stosuje substancje słodzące (potocznie nazywane „słodzikami”).

Definicja i zakres stosowania

Substancje słodzące to – zgodnie z definicją prawną – substancje stosowane do nadania środkom spożywczym słodkiego smaku lub stosowane w słodzikach stołowych .
Kategoria substancji słodzących obejmuje 19 związków, wśród których 11 to substancje intensywnie słodzące, określane jako niskokaloryczne substancje słodzące:acesulfam K (E950), aspartam (E951), sól aspartamu i acesulfamu (E962), cyklaminiany (E952), neohesperydyna DC...


View full text...