Stanowisko grupy badawczej Female ADHD Research Group i Sekcji Kształcenia Specjalizacyjnego PTP dotyczące kontrowersyjnych doniesień medialnych na temat ADHD u osób dorosłych

W grudniu 2023 r. w portalu internetowym Wyborcza.pl ukazał się artykuł pt. „Lek na ADHD brany jak cukierki. »Euforia była coraz słabsza, zaczęłam brać więcej, potem rozkruszać i wciągać«” (https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,30479602,lek-na-adhd-brany-jak-cukierki-euforia-byla-coraz-slabsza.html). Pojawiło się w nim wiele stwierdzeń, które są bardzo kontrowersyjne lub niezgodne z aktualną wiedzą medyczną i mogą wprowadzać opinię publiczną w błąd. Z tego powodu jako członkowie Sekcji Kształcenia Specjalizacyjnego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (PTP) oraz zespołu badawczego Female ADHD Research Group pragniemy zwrócić uwagę na budzące największe wątpliwości informacje zawarte w tamtym artykule.
Warto zauważyć, że zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention deficit hyperactivity disorder – ADHD) nie jest nowym zjawiskiem, a pierwsze wzmianki na temat objawów tego zaburzenia pojawiły się już w 1775 r., gdy niemiecki lekarz Melchior Adam Weikard opisał zaburzenia przypominające obraz kliniczny ADHD [1]. W 1937 r. odkryto, że preparaty amfetaminy mogą skutecznie redukować objawy nadpobudliwości u dzieci. W latach 60. XX wieku amerykańska Agencja Żywności i Leków (Food and Drug Administration – FDA) zatwierdziła metylofenidat do leczenia zaburzeń zachowania u dzieci.
Szacuje się, że ADHD występuje u ok. 4% populacji osób dorosłych [2], co oznacza, że w Polsce mogłoby ono dotyczyć ok. 1 miliona dorosłych, którzy spełnialiby kryteria diagnozy. Najbardziej aktualne dane Ministerstwa Zdrowia z 2022 r. wskazują, że w systemie publicznym u osób dorosłych postawionych było w tamtym roku zaledwie 7,48 tys. diagnoz z zakresu F90–F98 według klasyfikacji ICD-10 (Zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym) [3]. Oznacza to, że diagnozę z tej grupy otrzymały w systemie publicznym ok. 24 osoby dorosłe na każde 100 tys. osób, wobec szacowanej liczby ok. 4 tys. dorosłych z ADHD na każde 100 tys. osób. Samą diagnozę F90 (Zaburzenia hiperkinetyczne, zespoły nadpobudliwości ruchowej), odpowiadającą ADHD, postawiono natomiast w tamtym roku zaledwie u 1925 konsultowanych dorosłych pacjentów [3]. Publiczny system psychiatrycznej opieki zdrowotnej był zatem w stanie rozpoznać ADHD szacunkowo u jednej na każde 519 osób dorosłych potencjalnie spełniających kryteria rozpoznania.
Brak danych dotyczących liczby diagnoz postawionych poza publicznym systemem ochrony...


Pełna treść artykułu...