Statyny mogą ratować życie pacjentów z zaburzeniami lipidowymi
rozmowa z prof. Maciejem Banachem

W Polsce wiedza na temat zaburzeń lipidowych jest znikoma. Leczenie systemowe także pozostawia wiele do życzenia. Jakie można wyróżnić podstawowe ryzyka związane z zaburzeniami lipidowymi?

W nawiązaniu do wyników badań NATPOL oraz POLSENIOR – dyslipidemia w Polsce występuje u ponad 19 mln osób. O ryzyku z nią związanym mówimy w kontekście długoletnim, tzw. life-long risk, czyli ryzyko na całe życie. Jest ono bardzo wysokie, o czym wiemy już z pracy prof. Michała Penciny opublikowanej w 2003 r. w „Circulation”. U pacjenta z zaburzeniami lipidowymi w ciągu 20 lat życia istotnie zwiększa się ryzyko sercowo-naczyniowe, a zaburzenia te są niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego, udaru czy zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych. Problem polega na tym, że z jednej strony wiedza dotycząca tego, że dyslipidemia stanowi bezpośredni czynnik ryzyka choroby niedokrwiennej serca w ocenie długoletniej nie jest duża, z drugiej strony zaburzenia lipidowe wciąż nie są w Polsce traktowane jako jednostka chorobowa, która powinna być odpowiednio diagnozowana i leczona. Nie twierdzę, że od razu należy włączyć leki, ale na pewno taki pacjent zawsze powinien zmienić styl życia. Tymczasem lekarze, nawet w sytuacji wystąpienia już u chorego zawału mięśnia sercowego, potrafią wciąż zalecać jedynie dietę i większą aktywność fizyczną, ewentualnie małe dawki statyn, nie patrząc na to, jakie jest rzeczywiste ryzyko sercowo-naczyniowe związane z zaburzeniami lipidowymi. Największe wyzwanie stanowi więc zwiększenie świadomości lekarzy i to też leży u podstaw opracowania wytycznych dotyczących dyslipidemii. Wytyczne są gotowym narzędziem do codziennej pracy z pacjentem z wysokim i bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym. A trzeba dodać, że obecnie mniej niż jedna piąta pacjentów z tej grupy jest właściwie leczona.

Jakie grupy chorych z dyslipidemią wymagają szczególnej troski?

Najważniejszą grupę chorych stanowią pacjenci, u których wystąpił już incydent sercowo-naczyniowy, z rozpoznaniem choroby niedokrwiennej serca, czyli wszyscy zakwalifikowani do prewencji wtórnej. Ci chorzy już mają wskazania do leczenia statynami bez względu na profil lipidowy, ale istotne pytanie, często stawiane przez lekarzy, dotyczy tego, jak należy postępować w sytuacji, kiedy stosowane są statyny u chorego z rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca, po zawale i osiągany jest cel terapeutyczny. Tu ważna jest kontynuacja leczenia tymi samymi dawkami statyn....


View full text...