Statyny w leczeniu hiperlipidemii

Leczenie hiperlipidemii odgrywa fundamentalną rolę w profilaktyce i leczeniu miażdżycy. U zdrowego człowieka stężenie cholesterolu LDL nie powinno przekraczać 130 mg/dl (3,4 mmol/l), trójglicerydów 180 mg/dl (2,0 mmol/l), a stężenie cholesterolu HDL powinno być wyższe niż 35 mg/dl (0,9 mmol/l u mężczyzn i 40 mg/dl (1,0 mmol/l u kobiet). U ludzi o dużym ryzyku choroby niedokrwiennej serca (ChNS) pożądane są mniejsze stężenia cholesterolu LDL, poniżej 100 mg/dl (2,6 mmol/l). Wymaga to umiejętnego doboru leku hipolipemicznego. Preferencje w tych przypadkach mają statyny, szczególnie te o większej sile działania.






Podstawą leczenia hiperlipidemii jest zawsze dieta, która poza tym, że obniża poziom lipidów w surowicy, ma szereg innych korzystnych działań. W szczególności zmniejsza krzepliwość krwi oraz podatność cząsteczek LDL na oksydacyjną modyfikację, a także zmniejsza podwyższone poziomy homocysteiny. Jednakże skuteczność diety w leczeniu hiperlipidemii jest ograniczona i dlatego w rachubę zazwyczaj wchodzi dodatkowe leczenie farmakologiczne.

Stężenie cholesterolu LDL najskuteczniej obniżają statyny, a podwyższone stężenie trójglicerydów – fibraty. Te ostatnie silniej niż statyny zwiększają stężenie cholesterolu HDL. Ponieważ obniżanie stężenia cholesterolu LDL ma znaczenie priorytetowe w profilaktyce ChNS, stąd rola statyn jest pod tym względem szczególnie ważna. Należy jednak dodać, że statyny zmniejszają również stężenie trójglicerydów, aczkolwiek słabiej niż fibraty.

Od kilku lat dominuje w środowiskach medycznych przekonanie o szczególnej wartości metod leczenia popartych dowodami naukowymi (evidence based medicine). Leczenie statynami znakomicie spełnia te warunki. W kilku dużych badaniach interwencyjnych wykazano zmniejszenie występowania zarówno epizodów wieńcowych, jak i zgonów pod wpływem leczenia statynami, zarówno w ramach profilaktyki pierwotnej, jak i wtórnej choroby niedokrwiennej serca (tab. 1.). Ponadto w badaniach angiograficznych wykazano, że statyny opóźniają progresję miażdżycy i sprzyjają regresji (tab. 2.). Leki te hamują także powstawanie nowych blaszek miażdżycowych.

W badaniach przedstawionych w tab. 1. i 2. leczenie statynami rozpoczynano 3–6 mies. po ostrym epizodzie wieńcowym. W ostatnio opublikowanym badaniu MIRACL (Myocardial Ischaemia Reduction with Aggressive Cholesterol Lowering)...


Pełna treść artykułu...