Strategia podejścia do pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym

Pacjenci z ostrymi zespołami wieńcowymi (OZW) stanowią bardzo zróżnicowaną populację. Duże badania kliniczne wykazały zwiększone ryzyko niepomyślnych zdarzeń w pewnych grupach pacjentów. Ocena ryzyka pozwala zidentyfikować pacjentów, którzy odniosą najwięcej korzyści z postępowania inwazyjnego i zastosowania inhibitorów płytkowej glikoproteiny IIb/IIIa. Stratyfikacja ryzyka ma również wpływ na wybór miejsca opieki nad pacjentem: bezpośredni transport do pracowni kardiologii inwazyjnej, leczenie zachowawcze na oddziale intensywnej opieki kardiologicznej z ciągłym monitorowaniem czy obserwacja na oddziale zachowawczym, bądź dalsza opieka w warunkach pozaszpitalnych. Artykuł podsumowuje aktualne poglądy na temat postępowania przedszpitalnego, stratyfikacji ryzyka oraz dalszego postępowania pacjentami z OZW.
Zgodnie z nową klasyfikacją ostrych zespołów wieńcowych (OZW) wyróżnia się ostre zespoły wieńcowe z przetrwałym uniesieniem odcinka ST oraz bez przetrwałego uniesienia odcinka ST. O ile w przypadku tych pierwszych postępowanie jest dość jasno sprecyzowane i – w przypadku braku przeciwwskazań – ukierunkowane na pilną terapię reperfuzyjną (czy to inwazyjną, czy przy użyciu leku fibrynolitycznego), to przy ostrych zespołach wieńcowych bez przetrwałego uniesienia odcinka ST, wstępne postępowanie oparte jest na stratyfikacji ryzyka i wybór pomiędzy leczeniem inwazyjnym z zastosowaniem pełnego leczenia przeciwpłytkowego (pacjenci najwyższego ryzyka), a leczeniem bardziej zachowawczym z odroczonym terminem ewentualnej koronarografii i kwalifikacji do postępowania inwazyjnego. Szybka stratyfikacja ryzyka klasyfikująca pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym do odpowiedniej grupy ryzyka, umożliwi zarówno wybór właściwego optymalnego postępowania terapeutycznego, jak i ustalenie rokowania dla chorego. Do wczesnej stratyfikacji ryzyka pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym brany jest pod uwagę całokształt prezentacji klinicznej: dane z wywiadów, badanie przedmiotowe, obraz zmian w zapisie elektrokardiograficznym oraz poziom biochemicznych markerów szkodzenia mięśnia sercowego [1, 2]. Na ryc. 1. przedstawiono klasyfikację ostrych zespołów wieńcowych w zależności od obrazu wstępnego EKG i oznaczeń biochemicznych markerów uszkodzenia mięśnia sercowego.


Podejrzenie ostrego
zespołu wieńcowego


Wśród wszystkich pacjentów z dyskomfortem w klatce piersiowej zawsze należy brać pod uwagę możliwość ostrego...


Pełna treść artykułu...