System hipoglikemizującego leczenia cukrzycy

W hipoglikemizującym leczeniu wyróżnić cukrzycy można 4 kierunki metodyczne. Ich wspólną podstawą jest edukacja terapeutyczna, wzmocnienie osobowości i psychicznej odporności chorych. Powoduje to wytworzenie partnerskiego, interaktywnego stosunku między lekarzem, zespołem leczącym a pacjentem i jego rodziną. Taka emancypacja osoby z cukrzycą powoduje, że jest ona w stanie w autonomiczny sposób, umiejętnie i starannie nie tylko stosować zalecenia, lecznicze i prewencyjne, ale także prowadzić samokontrolę i wartościową samoobserwację.

Do kierunków metodycznych, skądinąd wzajemnie od siebie uzależnionych, należą:

- leczenie niefarmakologiczne (styl życia):
– leczenie modyfikacjami żywienia – diety cukrzycowe,
– stosowanie leczniczego treningu mięśniowego,

- leczenie farmakologiczne:
– stosowanie leków beta-cytotropowych,
– stosowanie leków zmniejszających tkankową insulinooporność,
– inne leki doustne – hamowanie glukozydaz jelitowych (akarbozy, innych),
– insulinoterapia – konwencjonalna, intensywna, osobiste pompy insulinowe,

- leczenie skojarzone i wieloczynnikowe,

- ocena jakości leczenia – mierniki oceny i ich analiza do celów optymalizacji leczenia i zapobiegania przewlekłym powikłaniom cukrzycy (angiopatia, neuropatia).




View full text...