Sztuka leczenia ran przewlekłych

Pod takim hasłem odbywał się w Bydgoszczy 21–24 października 2009 r. III Kongres Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran. Miejscem obrad była piękna, znana w Europie i na świecie, sala koncertowa Filharmonii Pomorskiej im. Ignacego Paderewskiego, w której zgromadziło się ponad 1000 gości i uczestników z Polski, Danii, Anglii, Słowenii, Niemiec i Czech. Uroczystego otwarcia Kongresu dokonał prezes Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran, prof. Arkadiusz Jawień. Dostojnymi gośćmi Kongresu byli przedstawiciel Europejskiego Towarzystwa Leczenia Ran, prof. Finn Gottrup, prezesi innych Polskich Towarzystw Naukowych, w tym prezes Towarzystwa Chirurgów Polskich, prof. Adam Dziki, prezes pierwszej kadencji PTLR, prof. Zbigniew Rybak, a także liczne grono ekspertów z Polski i z zagranicy. Na uroczystość otwarcia III Kongresu przybili zaproszeni goście, przedstawiciele władz Bydgoszczy w osobach prezydenta miasta Konstantego Dombrowicza, przewodniczącej Rady Miasta Doroty Jakuty, ordynariusza Diecezji Bydgoskiej Jego Ekscelencji ks. Biskupa dr. Jana Tyrawy, przedstawiciele Okręgowej Izby Lekarskiej, Pielęgniarskiej, a także liczne grono pracowników naukowo-dydaktycznych Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK (fot. 1.–3.). Prezes Towarzystwa, prof. Arkadiusz Jawień, w ciekawym wykładzie inauguracyjnym przedstawił osiągnięcia medycyny w leczeniu ran przewlekłych na przestrzeni wieków, sięgając do pierwszych udokumentowanych wzmianek na temat leczenia ran przewlekłych aż do czasów obecnych. W dalszą niezwykle miłą atmosferę wieczoru inauguracyjnego wprowadził gości i uczestników kongresu kabareton Zenona Laskowika.
Program naukowy kongresu obejmował dziesięć sesji tematycznych omawiających m.in. takie zagadnienia, jak: odleżyny, stopa cukrzycowa, biofilm, oparzenia, owrzodzenia żylne, a także sesje mówiące o najnowszych koncepcjach i osiągnięciach postępowania miejscowego i ogólnego u chorych z raną przewlekłą. Prezentowane prace badawcze w sesji dotyczącej odleżyn i wynikające z nich wnioski jednoznacznie pokazały, że skale ryzyka rozwoju odleżyn są skutecznym narzędziem w przewidywaniu wysokich predyspozycji rozwoju ran odleżynowych u osób z grupy zwiększonego ryzyka. Przedstawiono wstępne wyniki badań programu rejestracji odleżyn w Polsce, a także różne koncepcje opieki nad chorym z odleżynami, w tym propozycje poradnika dla osób i rodzin opiekujących się chorym z odleżyną. Prezentowano metody postępowania miejscowego, np. system VAC, światło spolaryzowane w...


Pełna treść artykułu...