Techniki specjalne w diagnostyce zmian piersi

Ocena immunopatologiczna, głównie immunohistochemiczna (IHC), w diagnostyce zmian piersi ma dwojakie znaczenie:
• stanowi uzupełnienie rutynowej oceny histopatologicznej w diagnostyce różnicowej, pozwalające na sprecyzowanie rozpoznania patomorfologicznego,
• pozwala na określenie czynników predykcyjnych w raku piersi.

1. Immunopatologia jako uzupełnienie rutynowej oceny histopatologicznej
1.1. Immunohistochemia w diagnostyce różnicowej zmian nabłonkowych
Immunohistochemia w diagnostyce różnicowej zmian nabłonkowych jest wykorzystywana w rozwiązywaniu problemów diagnostycznych poprzez:
• wykrywanie komórek mioepitelialnych,
• różnicowanie nienowotworowych zmian proliferacyjnych (np. gruczolistości) z rakiem,
• różnicowanie neoplazji wewnątrznabłonkowych (raka przewodowego in situ, raka zrazikowego in situ z rakiem naciekającym),
• różnicowanie rzekomonaciekających zmian (takich jak neoplazja wewnątrznabłonkowa w gruczolistości stwardniającej lub w bliźnie promienistej),
• różnicowanie brodawczaka z rakiem brodawkowym wewnątrzprzewodowym,
• wykrywanie ognisk mikronaciekania w neoplazjach śródnabłonkowych,
• wykrywanie różnicowania mioepitelialnego w rakach metaplastycznych.
We wszystkich tych sytuacjach, obecność warstwy komórek mioepitelialnych wskazuje na rozrosty łagodne bądź raka in situ.
Obecnie istnieją liczne przeciwciała pozwalające na wykrycie komórek mioepitelialnych. Zaliczają się do nich: SMA (aktyna mięśni gładkich), kalponina, MSA (aktyna mięśniowo specyficzna, HHF-35), SMM (miozyna mięśni gładkich), SMMHC, CD10, p63, maspina, CD29, 14-3-3 sigma i NGFR/p75. W Polsce najczęściej stosowana jest aktyna mięśni gładkich (SMA).
Wiele innych przeciwciał stosowanych w immunopatologii zmian piersi wybarwia komórki mioepitelialne, jednak nie w sposób swoisty.
P63 jest uważany za najbardziej specyficzny i swoisty marker komórek mioepitelialnych. Również kalponina i SMMHC cechują się większą swoistością, rzadziej wybarwiając desmoplastyczne miofibroblasty zrębu. Należy pamiętać, że komórki mioepitelialne mogą występować na obwodzie przewodów z rozrostami typu raka in situ.

1.2. Rak mikroinwazyjny
Rak mikroinwazyjny jest definiowany zgodnie z wytycznymi AJCC zawartymi w klasyfikacji TNM jako rak, w którym dominująca część utkania jest nienaciekająca (rak in...


Pełna treść artykułu...