Terapeutyczne znaczenie techniki wstrzykiwania insuliny

Jest oczywiste, że zwiększanie skuteczności prewencji
i leczenia cukrzycy, a w szczególności insulinoterapii, ma za podstawę zasady medycyny opartej
na dowodach (EBM = Evidence Based Medicine).
Uzyskiwanie informacji o charakterze cukrzycy
i jej przebiegu oraz o pacjencie, projektowanie metod długotrwałego leczenia i ocena jego wyników musi wykorzystywać w najszerszym i pogłębionym zakresie pełną metodologię naukowego wykazywania istotności klinicznego znaczenia obserwowanych
w insulinoterapii różnic, korelacji oraz medycznej
i ekonomicznej opłacalności. Leczenie chorych
na cukrzycę jest wtedy skuteczne biologicznie oraz bardziej pozytywne dla prognozy odnoszącej się
do długości i jakości życia. Jeśli także w pełni asymiluje wartości etyczne i moralne misji medycyny i zawodu lekarskiego oraz eliminuje składniki, które nie
są związane z dobrem pacjenta, to budzi motywację do jego ciągłego doskonalenia.







Prognostyczny charakter jakości leczenia
hiperglikemizującego w cukrzycy


Znaczenie powyższych ogólnych stwierdzeń jest szczególnie widoczne w procesie ulepszania metod leczenia o długotrwałym charakterze i trudnych technicznie, które bardzo realnie decydują o życiowych szansach pacjentów. Do takich metod należy insulinoterapia cukrzycy. Obchodzi ona w 2002 r. 80-lecie stosowania w praktyce. Wprowadzenie insuliny do lecznictwa w 1922 r. uratowało życie setkom milionów pacjentów z cukrzycą, oddalając ryzyko zgonu z powodu ostrych, narastających zaburzeń metabolicznych, wynikających z niedoboru insuliny.
Wiek XX był okresem sukcesu w eliminacji groźby ostrych zaburzeń metabolicznych w cukrzycy, ale jednocześnie czasem klęski narastania fali przewlekłych naczyniowych i neurologicznych powikłań jako przyczyn inwalidztwa i zgonu u chorych na cukrzycę, którzy dzięki insulinie dłużej przeżywali z cukrzycą, a z drugiej strony nie byli dostatecznie normalizowani za pomocą niedostatecznych jakościowo metod insulinoterapii. Czy wiek XXI i następująca obecnie era – po wykonaniu i przyjęciu wyników tak wielu długotrwałych, wieloośrodkowych, obiektywnych badań epidemiologiczno-terapeutycznych, wskazujących, że intensywne leczenie hipoglikemizujące oferuje możliwość zapobiegania lub ograniczania inwalidztwa i umieralności z powodu przewlekłych powikłań – zmieni tę sytuację?
...


Pełna treść artykułu...