Terapia farmakologiczna. Nowoczesna terapia ostrych zespołów wieńcowych – doniesienia z Kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego w Orlando

W leczeniu ostrych zespołów wieńcowych dokonuje się stały postęp, i to zarówno w zakresie
leczenia interwencyjnego, jak i farmakoterapii. Na ostatnim Kongresie Amerykańskiego
Towarzystwa Kardiologicznego potwierdzano przewagę terapii interwencyjnej, polegającej
na angioplastyce wieńcowej, nad samą farmakoterapią u chorych w ostrym zawale serca.

Dotyczy to niemal każdej populacji badanych chorych, pod warunkiem jednak, że zabiegi będzie przeprowadzał doświadczony zespół kardiologów interwencyjnych. Drugim, nie mniej ważnym elementem jest zapewnienie nowoczesnych leków i sprzętu zabiegowego. Przewaga metod interwencyjnych jest widoczna szczególnie u chorych wysokiego ryzyka – z rozległym zawałem ściany przedniej, współistniejącą cukrzycą, chorych we wstrząsie kardiogennym.
Kryteria kwalifikacji
Dotychczas przyjęto kryterium kwalifikacji do zabiegów pilnej angioplastyki wieńcowej w zawale serca do 12 godz. od początku dolegliwości. Na Kongresie prezentowano wyniki badania BRAVE-2, w którym porównywano strategie leczenia farmakologicznego ze strategią leczenia interwencyjnego w stosunkowo późnym okresie zawału – między 12. a 48. godz. od początku dolegliwości. W grupie pacjentów poddanych później angioplastyce wieńcowej obserwowano istotnie mniejszy obszar zawału, zanotowano niższą śmiertelność, spadek częstości ponownych zawałów serca i udarów mózgu.
Działania klopidogrelu
Co w takim razie z terapią pacjentów w ośrodkach niedysponujących możliwością przeprowadzenia angioplastyki wieńcowej? Zgodnie z doniesieniami z ostatniego Kongresu wśród chorych kwalifikowanych do terapii farmakologicznej ostrego zawału serca istotne znaczenia ma podawanie klopidogrelu. W badaniu CLARITY
TIMI-28 badano grupę prawie 3,5 tys. pacjentów z ostrym zawałem serca przyjętych do 12. godz. od początku dolegliwości. Zastosowanie klopidogrelu w dawce początkowej 300 mg, a następnie 75 mg przez miesiąc razem ze standardową terapią fibrynolityczną istotnie zmniejsza częstość wystąpienia wszystkich powikłań o 36 proc., łączny odsetek groźnych powikłań klinicznych o 21 proc. i aż o 46 proc. redukuje występowanie udaru
mózgu. Korzystne wyniki terapii klopidogrelem obserwowano we wszystkich badanych podgrupach pacjentów, niezależnie od płci, wieku, lokalizacji zawału i stosowanego leczenia dodatkowego.
Potwierdzenie korzystnego działania klopidogrelu znalazło miejsce w...


Pełna treść artykułu...