Terapia uzupełniająca (dodana) w leczeniu choroby refluksowej przełyku

Definicja choroby refluksowej przełyku
Choroba refluksowa przełyku (ChRP) stanowi przyczynę częstych porad w gabinecie lekarza rodzinnego. Wynika to z dużej częstości jej występowania oraz nawrotowości po zakończonej terapii. Jest to schorzenie przewlekłe. Choroba refluksowa przełyku nieleczona lub o ciężkim przebiegu może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zwężenie przełyku oraz krwawienie z przewodu pokarmowego. Schorzenie to przyczynia się do pogorszenia jakości życia i aktywności zawodowej, zmniejszając zarówno ogólne dobre samopoczucie, jak i wydajność pracy, szczególnie po nieprzespanej nocy z powodu występowania objawów nocnych. Choroba refluksowa przełyku należy do częstych schorzeń przewodu pokarmowego. W badaniach populacyjnych ogólna częstość występowania objawów ChRP co najmniej raz w tygodniu wynosi ok. 13% [1]. Światowe dane epidemiologiczne wskazują, że ChRP występuje najczęściej w krajach Europy Południowo-Wschodniej. Według zespołu angielskich autorów ponad miliard ludzi na całym świecie ma rozpoznawaną ChRP (średnia częstość występowania tej choroby to 13,98%). W Polsce wg tych samych autorów ponad 35% pacjentów ma objawy refluksu, a u 80% chorych stwierdza się w ciągu jednego roku nawrót dolegliwości po zakończeniu leczenia [2].
W społeczeństwach, w których ChRP występuje częściej, obserwuje się konsekwencje ekonomiczne. W USA, gdzie częstość występowania tego schorzenia jest niższa niż w Polsce (19,55%), obliczono, że koszty opieki zdrowotnej i utraty produktywności (wizyta lekarska, koszty leków, koszty badań i hospitalizacji) oraz koszty pośrednie (liczba dni z całkowitą utratą produktywności i liczba dni z niższą funkcjonalnością co najmniej o 30%) tej jednostki chorobowej wynoszą 24 mld dolarów rocznie.
Montrealska definicja ChRP pozawala ją rozpoznać w przypadku zarzucania treści żołądkowej do przełyku powodującego kłopotliwe objawy i/lub powikłania. Rozpoznanie choroby może być ustalone również tylko na podstawie występowania u pacjenta dokuczliwej zgagi. Za dokuczliwe uznaje się objawy negatywnie wpływające na jakość życia pacjenta. Najczęściej są to objawy o łagodnym nasileniu zgłaszane co najmniej 2 razy w tygodniu lub cięższe występujące co najmniej raz w tygodniu.
Konsensus z Montrealu wyróżnia zespoły przełykowe i pozaprzełykowe ChRP (tab. 1). Zespoły przełykowe zostały podzielone na zespoły objawowe i zespoły z uszkodzeniem przełyku. Do objawowych zespołów przełykowych zalicza się...


View full text...