Tętniaki w badaniu dopplerowskim – tętniak rozwarstwiający aorty

Tętniak rozwarstwiający aorty jest zaliczany do ostrych stanów zagrożenia życia. Z tego powodu ważną rolę odgrywa postawienie szybkiej i prawidłowej diagnozy u chorych podejrzanych o rozwój rozwarstwienia. Jednym z podstawowych sposobów rozpoznawania i różnicowania schorzenia jest badanie ultrasonograficzne aorty.
Niestety, praktyka kliniczna pokazuje, że często procesy patologiczne dotyczące aorty są rozpoznawane nieprawidłowo. Postawienie błędnej diagnozy wielokrotnie wydłuża czas potrzebny na prawidłową kwalifikację chorych do dalszego leczenia oraz zwiększa koszty diagnostyki i terapii. Jedną z najczęstszych pomyłek jest nieprawidłowe różnicowanie tętniaków rozwarstwiających z rozwarstwieniem skrzeplin wypełniających światło tętniaków prawdziwych. Powstawanie błędów jest m.in. pochodną stosunkowo rzadkiego występowania tętniaków rozwarstwiających w odcinku brzusznym. Z tego powodu większość ultrasonografistów ma szanse spotkania w swej karierze tylko pojedynczych przypadków tej groźnej choroby. Rzadkie występowanie zmiany uniemożliwia opatrzenie się z typowym dla tej choroby obrazem ultrasonograficznym. Z drugiej strony, w niektórych podręcznikach dotyczących ultrasonografii naczyń można spotkać nieprawidłowe informacje dotyczące istoty choroby i możliwości różnicowania obydwóch stanów klinicznych.

Cechą charakterystyczną tętniaka rozwarstwiającego jest wewnętrzne pęknięcie, a następnie
postępujące rozwarstwienie ściany naczyniowej. Uwzględniając trójwarstwową strukturę ściany, rozwarstwienie przesuwa się na pograniczu błony środkowej i przydanki (ryc. 1.). Powstaje w ten sposób wpuklony do światła naczynia fałd, składający się z kompleksu błony wewnętrznej i środkowej. Ta przegroda rozdziela 2 kanały, tzn. prawdziwy, stanowiący naturalne światło naczynia, oraz nowo powstały kanał, tzw. rzekomy. W pierwszym z nich krew płynie zasadniczo jednokierunkowo, na obwód. W drugim przepływ może być bardzo różnorodny. W przypadku istnienia jednych wrót krew krąży, wlewając się i wylewając z kanału rzekomego. W przypadku powstania drugiego lub kilku połączeń z kanałem prawdziwym przepływ może być jednokierunkowy.
Do niedawna sądzono, że pęknięcie dające początek tętniakowi rzekomemu może powstać wyłącznie w obrębie aorty piersiowej. Zgodnie z najczęściej obecnie używaną klasyfikacją Daileya i Shumwaya wyróżnia się 2 typy tętniaków rozwarstwiających: typ A obejmuje zmiany, których wrota...


Pełna treść artykułu...