Cele terapeutyczne w cukrzycy typu 2 a zdarzenia sercowo- -naczyniowe – im niżej tym lepiej?

Wstęp

W 1960 r. Rahbar i wsp. zidentyfikowali w grupie osób chorujących na cukrzycę obecność „niezwykłej hemoglobiny” – hemoglobiny glikowanej A1c (HbA1c), która w latach 80. została wprowadzona do powszechnego stosowania w praktyce klinicznej i wkrótce uznana za podstawowy parametr w monitorowaniu leczenia cukrzycy [1, 2].
Współcześnie wartość HbA1c jest nadal najczęściej stosowanym wskaźnikiem oceny długoterminowej kontroli glikemii, na podstawie którego określa się docelowe wartości wyrównania metabolicznego chorych na cukrzycę [3].
Dostępne badania, zarówno obserwacyjne, jak i interwencyjne, wskazują na istnienie ścisłego związku pomiędzy nasileniem i czasem trwania hiperglikemii a przewlekłymi powikłaniami naczyniowymi, zwłaszcza o typie mikroangiopatii [4–8]. Określając cele terapii w leczeniu cukrzycy, należy jednak pamiętać, że istotą właściwego postępowania jest dążenie do osiągnięcia wszystkich wartości docelowych dotyczących, poza gospodarką węglowodanową, także gospodarki lipidowej oraz ciśnienia tętniczego.
W celu udowodnienia korzystnego wpływu intensywnego leczenia hipoglikemizującego na redukcję liczby zdarzeń sercowo-naczyniowych wśród osób chorujących na cukrzycę typu 2 zaprojektowano i przeprowadzono w ostatnim czasie kolejne duże badania kliniczne z randomizacją – ACCORD (Action to Control Cardiovascular Risk in Diabetes), ADVANCE (Action in Diabetes and Vascular Disease-Preterax and Diamicron Modified Release Controlled Evaluation) oraz VADT (Veterans Affairs Diabetes Trial). Nie udało się jednak wykazać redukcji ryzyka powikłań makronaczyniowych w grupie chorych intensywnie leczonych hipoglikemizująco. Co więcej, w badaniu ACCORD stwierdzono większą śmiertelność wśród osób leczonych intensywnie. Przyczyna tego zjawiska pozostaje nadal niewyjaśniona, jednak wyniki powyższych badań wpłynęły na nowelizację obowiązujących wytycznych dotyczących celów terapeutycznych leczenia cukrzycy typu 2 [3, 9–11, 13]. Uznano, iż wymagają one daleko większej indywidualizacji niż dotychczas. Każdorazowo należy uwzględnić stopień ryzyka hipoglikemii, stopień edukacji chorego oraz wzajemne zależności korzyści i ryzyka z uzyskania zakładanego celu. W niektórych sytuacjach, takich jak obecność zaawansowanych powikłań naczyniowych czy też starszy wiek, cele terapii należy osiągać stopniowo, w ciągu dłuższego czasu.

Docelowe wartości HbA1c

W celu zmniejszenia ryzyka powikłań mikronaczyniowych i neuropatii docelowa...


Pełna treść artykułu...