Trauma typu seksualnego a jej związek z aleksytymią, dysocjacją i potraumatycznym zaburzeniem stresowym wśród kobiet ofiar

Cel
Celem badania była weryfikacja założeń odnośnie do wpływu rodzaju doznanej traumy (seksualnej bądź innej) na rozwój zaburzeń po traumie oraz na głębokość potraumatycznego zaburzenia stresowego (PTSD). Założono, że u ofiar traumy seksualnej poziom aleksytymii oraz skłonność do patologicznej dysocjacji będą istotnie korelować z głębokością objawów PTSD.

Metoda
W badaniu uczestniczyło 117 kobiet, wśród których 39 padło ofiarą przemocy seksualnej (ST), 39 osób doznało urazu niezwiązanego z seksem (NST) i 39 osób, które nie doświadczyły traumy (NT). Siedemdziesiąt pięć kobiet (64,1%) z badanej grupy cierpiało na PTSD. Wykorzystano standaryzowane narzędzia do oceny aleksytymii (TAS-26), dysocjacji (CES) i zaburzenia potraumatycznego (PDS).

Wyniki
W wyniku przeprowadzonej analizy wykazano statystycznie istotne różnice między badanymi grupami w odniesieniu do poziomu PTSD, aleksytymii i dysocjacji. W grupie ST wykazano znacznie głębsze objawy PTSD, szczególnie w zakresie kryterium C, unikania bodźców związanych z traumą. Grupa ST charakteryzuje się znacznie wyższym poziomem aleksytymii w porównaniu z grupą NST, lecz tylko w odniesieniu do podskal identyfikacji emocji i opisu własnych emocji. W odniesieniu do skłonności do patologicznej dysocjacji wykazano odmienny profil dla grupy ST w porównaniu z grupą NST. Podwyższone wyniki w grupie ST uzyskano dla skali depersonalizacji i amnezji oraz dla grupy NST – dla skali zaabsorbowania sobą.

Wnioski
Aleksytymia jako cecha osobowości oraz poziom skłonności do patologicznej dysocjacji stanowią ważne czynniki w rozwoju i podtrzymywaniu objawów po traumie w postaci PTSD. Wysoki poziom aleksytymii i depersonalizacji oraz amnezji wiąże się z trudnościami w zakresie rozumienia emocji oraz samoregulacji pobudzenia afektywnego po doznanym urazie, co pogłębia zaburzenia.



Purpose
The aim of the study was to examine the strength of association between posttraumatic stress disorder (PTSD) as well as alexithymia and dissociation relative to persons, who have experienced one of the following types of trauma: trauma associated with rape or sexual violence (ST), other kinds of trauma associated with being a victim of a fire or an accident (NST).

Method
The total number of participants amounted to 117 women, among whom 39 fell victims to sexual abuse (ST), 39 experienced non-sexual trauma (NST), and 39 denied ever having come through a traumatic situation (NT). Seventy five women (64.1%) admitted that they suffered from PTSD. Three standardised instrument were used to assess alexithymia (TAS-26), dissociation (CES) and Posttraumatic Stress Disorder (PDS).

Results
The ST group is characterised by significantly higher levels of alexithymia, but only in the form of identifying and describing one’s own emotions. The surprising finding was that ST and NT groups reported slightly different levels on the general scale of dissociation, which can be explained by the fact that NST group showed significantly more intensive dissociative tendencies in the form of self-absorption, while ST showed it in the form of depersonalisation and amnesia. In the ST group, significantly more serious PTSD-symptoms were confirmed, particularly regarding the avoidance of stimuli related with trauma. These findings suggest that trauma-type (sexual/non-sexual) might be a key factor determining the extent, kind and intensity of trauma-related disorders.

Conclusions
Dissociation and alexithymia are very important to the development and maintenance of the symptoms of PTSD. The high levels of alexithymia were associated with more serious problems of affective arousal and regulation of affect after trauma.