Trendy terapii mukowiscydozy
Autor: Marta Koblańska
Data: 10.05.2019
Źródło: Damian Matusiak/https://www.cysticfibrosisjournal.com/article/S1569-1993(19)30073-6/fulltext
https://www.cff.org/Trials/Pipeline/details/10145/ABBV-2222-formerly-GLPG2222
https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT03822455?recrs=abd&cond=cystic+fibrosis&rank=5
https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT03375047?recrs=abd&cond=cystic+fibrosis&draw=2&rank=11
https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT02566044?recrs=abd&cond=cystic+fibrosis&draw=2&rank=16
Mukowiscydoza jest genetyczną, nieuleczalną chorobą, która wiąże się z postępującym włóknieniem i utratą funkcji części narządów, w szczególności trzustki i płuc. W ostatnich latach i miesiącach na horyzoncie pojawiło się jednak kilka leków znacznie poprawiających rokowanie, w tym leki odzyskujące funkcję kanału chlorkowego, które w niedalekiej przyszłości mogą znacząco zmienić oblicze choroby.
Jednym z takich leków jest GLPG2222, dla którego znane są wyniki badań II fazy. W pierwszym z nich (FLAMINGO) badano jego zastosowanie u 59 chorych z mukowiscydozą, będących homozygotami dla F508del, w drugim (ALBATROSS) lek stosowano u heterozygot przyjmujących iwakaftor.
Związane z leczeniem zdarzenia niepożądane odnotowano u 29,2% (14/48) osób w badaniu FLAMINGO i 40,0% (12/30) w badaniu ALBATROSS; większość miała nasilenie łagodne do umiarkowanego (głównie dolegliwości oddechowe, żołądkowo-jelitowe i drobne infekcje). Co ważne, w obu badaniach nie odnotowano zgonów związanych z przyjmowaniem leku. Zależne od dawki zmniejszenie stężeń chlorków w pocie obserwowano u pacjentów leczonych GLPG2222 (maksymalny spadek -17,6 mmol/l dla leku w dawce 200 mg, p <0,0001; spadek -7,4 mmol/l dla dawki 300 mg, p <0,05). Nie odnotowano jednak znaczącego wpływu na czynność płuc ani objawy ze strony układu oddechowego, co skłania do prowadzenia dalszych badań.
W trakcie opracowywania jest kilka nowych preparatów, m.in. podawane w inhalacjach MRT 5005 i QBW276 (mechanizm działania podobny do GLPG2222), a także oligosacharyd alginianowy OligoG CF-5/20 wspomagający mobilizację gęstego śluzu oraz utrudniający powstawanie biofilmu w drogach oddechowych. Od eksperymentów do klinicznego zastosowania ich owoców długa droga, jednak powyższe przykłady dobrze obrazują kierunek, w którym podąża leczenie mukowiscydozy. Jedno jest pewne - za kilkanaście lat pacjenci będą mieli szanse na znacznie dłuższe i znacznie bardziej komfortowe życie.
Związane z leczeniem zdarzenia niepożądane odnotowano u 29,2% (14/48) osób w badaniu FLAMINGO i 40,0% (12/30) w badaniu ALBATROSS; większość miała nasilenie łagodne do umiarkowanego (głównie dolegliwości oddechowe, żołądkowo-jelitowe i drobne infekcje). Co ważne, w obu badaniach nie odnotowano zgonów związanych z przyjmowaniem leku. Zależne od dawki zmniejszenie stężeń chlorków w pocie obserwowano u pacjentów leczonych GLPG2222 (maksymalny spadek -17,6 mmol/l dla leku w dawce 200 mg, p <0,0001; spadek -7,4 mmol/l dla dawki 300 mg, p <0,05). Nie odnotowano jednak znaczącego wpływu na czynność płuc ani objawy ze strony układu oddechowego, co skłania do prowadzenia dalszych badań.
W trakcie opracowywania jest kilka nowych preparatów, m.in. podawane w inhalacjach MRT 5005 i QBW276 (mechanizm działania podobny do GLPG2222), a także oligosacharyd alginianowy OligoG CF-5/20 wspomagający mobilizację gęstego śluzu oraz utrudniający powstawanie biofilmu w drogach oddechowych. Od eksperymentów do klinicznego zastosowania ich owoców długa droga, jednak powyższe przykłady dobrze obrazują kierunek, w którym podąża leczenie mukowiscydozy. Jedno jest pewne - za kilkanaście lat pacjenci będą mieli szanse na znacznie dłuższe i znacznie bardziej komfortowe życie.
Patronat naukowy portalu: