Trudności diagnostyczne i powikłania terapii u pacjenta z olbrzymiokomórkowym zapaleniem tętnic

WPROWADZENIE

Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic (GCA) jest przewlekłym, idiopatycznym, ziarniniakowym zapaleniem średnich i dużych tętnic. Obejmuje nakładające się fenotypy, w tym klasyczne czaszkowe zapalenie tętnic, a także GCA pozaczaszkowe, zwane inaczej GCA dużych naczyń, takich jak aorta i jej główne odgałęzienia [1].
Osteoporoza charakteryzuje się zwiększonym ryzykiem złamań kości. Szacuje się, że w wysoko rozwiniętych krajach europejskich ok. 40% 50-letnich kobiet do końca życia doznaje co najmniej jednego złamania niskoenergetycznego. Ryzyko u mężczyzn jest mniejsze. Za najczęstszą przyczynę osteoporozy wtórnej uważa się przewlekłe przyjmowanie glikokortykosteroidów (GKS) [2]. Co więcej, jest to najczęstsza przyczyna osteoporozy wśród młodych dorosłych [3].
W pracy przedstawiono przypadek pacjenta leczonego z powodu olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic, który doznał złamania kręgosłupa w przebiegu osteoporozy.

OPIS PRZYPADKU

Siedemdziesięcioczteroletni mężczyzna po przebytej w 2013 r. częściowej resekcji lewej nerki z powodu raka jasnokomórkowego G1, z niedoczynnością tarczycy, przerostem prostaty i zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa, został skierowany do Kliniki Reumatologii w celu diagnostyki dolegliwości bólowych mięśni, spadku masy ciała, zaburzeń łaknienia, pogorszenia słuchu, bezsenności i apatii. Przy przyjęciu pacjent był wyniszczony, odnotowano bóle i osłabienie mięśni w zakresie obręczy barkowej i biodrowej. W badaniach laboratoryjnych wykazano wysokie parametry stanu zapalnego (OB 73 mm/h, CRP 185 mg/l), niedokrwistość normocytarną (Hb 10 g/dl), niedobór witaminy D (8,01 ng/ml). W diagnostyce obrazowej (TK jamy brzusznej, angio-TK aorty piersiowej, MR odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa – LS) stwierdzono tętniaka zapalnego aorty brzusznej z poszerzeniem do 3,2 cm od podziału tętnic nerkowych do podziału aorty i pogrubieniem ściany do 6 mm. Uwagę zwracało również ognisko rozrzedzenia utkania kostnego w trzonach kręgów L1–L3 o charakterze naczyniaka (ryc. 1).
Na podstawie całości obrazu klinicznego potwierdzono zapalenie aorty w przebiegu olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic ze współistnieniem polimialgii reumatycznej. Zastosowano GKS – 3 wlewy metyloprednizolonu w łącznej dawce 375 mg, uzyskując poprawę stanu chorego, w tym w zakresie słuchu, a także normalizację parametrów zapalnych. Zalecono kontynuację terapii metylo­prednizolonem w dawce początkowej 40 mg/dobę, ze stopniową redukcją...


Pełna treść artykułu...