Urazowe uszkodzenia niepełnej grubości skóry w praktyce – studium czterech przypadków

Wstęp
Urazowe uszkodzenia skóry, określane jako „łzy skóry” (skin tears), są często rozpoznawane w trakcie opieki nad osobami w wieku podeszłym i starczym. Stanowią duży problem zarówno dla personelu medycznego, jak i opiekunów osób starszych. Celem pracy jest przedstawienie wybranych zagadnień związanych z zaopatrzeniem i gojeniem uszkodzeń naskórkowych na podstawie opisu czterech przypadków klinicznych.

Materiał i metody
Opisano serię przypadków. Z grupy 12 chorych (średnia wieku 70,2 roku) zaopatrywanych w ramach praktyki specjalistycznej w latach 2019–2021 wybrano 4 przypadki uszkodzeń skóry przekraczających 50 cm² u osób w wieku 85–90 lat. Wszystkie rany zostały zakwalifikowane jako typ 1 wg klasyfikacji ISTAP.

Wyniki
Cztery rany typu 1 wg ISTAP o powierzchni powyżej 50 cm² zaopatrzono niewchłanialnym szwem. Uzyskano dobry efekt i gojenie w trzech przypadkach. W jednym przypadku przy współistniejącej cukrzycy doszło do martwicy naskórka i następczego gojenia przez ziarninowanie w czasie 3 miesięcy.

Wnioski
Zaopatrzenie szwem rozdarć naskórka jest szybką i tanią procedurą, którą można wykonać w warunkach ambulatoryjnych. Zastosowanie opatrunku antyseptycznego i utrzymanie odpowiedniej wilgotności zmniejsza ryzyko infekcji i skraca czas leczenia rany.



Introduction
Traumatic skin injuries, referred to as “skin tears”, are a commonly diagnosed health problem in elderly patients. They are a major concern for both healthcare personnel and carers of the elderly. The objective of the study was to present selected problems related to the treatment and healing of damage to the epidermis, based on 4 case studies.

Material and methods
A case series was performed. Of the 12 patients (mean age: 70.2 years) treated under specialist medical care within the years 2019-2021, 4 cases of skin damage were selected. These were patients aged 85-90 years, with skin damage in an area exceeding 50 cm2. All the wounds were classified as type 1 according to the ISTAP.

Results
Four type 1 wounds of a size exceeding 50 cm2 were managed with non-absorbable sutures. The treatment had a good effect of healing in 3 cases. In 1 patient with coexisting diabetes, epidermal necrolysis developed, and the wound eventually healed, forming granulation tissue over a period of 3 months.

Conclusions
Treating a skin tear with a suture is a quick and inexpensive procedure, which can be performed in outpatient settings. The application of an antiseptic dressing and maintaining proper humidity reduce the risk of infection and the time of healing.