W jaki sposób nadekspresja EGFR wpływa na rozwój i leczenie raka odbytnicy?

Naskórkowy czynnik wzrostu (EGF) stymuluje proliferację wielu różnych typów komórek i odgrywa ważną rolę w powstawaniu i rozwoju nowotworów. Oddziaływanie EGF z komórkami jest możliwe dzięki receptorowi EGF (EGFR) zakotwiczonemu w błonie komórkowej. Nadmierna ekspresja EGFR występuje w ok. 25–82% przypadków raka jelita grubego. Przyłączenie EGF do EGFR powoduje konformacyjną zmianę receptora, wzrost powinowactwa do sąsiednich receptorów, dimeryzację receptora i aktywację kinazy tyrozynowej w domenie wewnątrzplazmatycznej. Aktywacja EGFR prowadzi do inicjacji szlaku transdukcji sygnału do jądra komórkowego za pośrednictwem wielu białek o aktywności enzymatycznej – wtórnych przekaźników, w tym białek KRAS i BRAF. Ocena obecności mutacji w genie KRAS stała się standardowym elementem kwalifikacji pacjentów z zaawansowanym rakiem jelita grubego do leczenia z zastosowaniem przeciwciał mono­klonalnych.

Epidermal growth factor (EGF) stimulates the proliferation of many different types of cells and plays an important role in the formation and growth of tumours. The interaction of EGF with cells is possible by the EGF receptor (EGFR) anchored in the cell membrane. Excess EGFR expression is found in approximately 25–82% of colorectal cancer cases. Attachment of EGF to EGFR results in a conformational change in the receptor, an increase in affinity for neighbouring receptors, receptor dimerisation, and activation of tyrosine kinase in the intraplasmic domain. Activation of EGFR leads to the initiation of the signal transduction pathway to the cell nucleus, via a number of proteins with enzymatic activity – secondary messengers, including KRAS and BRAF proteins. The assessment of the presence of mutations in the KRAS gene has become a standard element in the qualification of patients with advanced colorectal cancer for therapy with the use of monoclonal antibodies.