WPŁYW STRESU ZWIĄZANEGO Z PRACĄ ZAWODOWĄ NA WYSTĘPOWANIE ZESPOŁU WYPALENIA ZAWODOWEGO U PIELĘGNIAREK PRACUJĄCYCH W ODDZIAŁACH ZABIEGOWYCH I ZACHOWAWCZYCH

Pielęgniarstwo zaliczane jest do zawodów, w których przewlekły stres jest nieodłączną właściwością i wynika z samej natury zawodu. Praca pielęgniarek niesie szczególne obciążenia psychiczne, których źródłem jest drugi człowiek znajdujący się często w sytuacji eks¬tremalnej. Pielęgniarka pracuje w sytuacji silnego i długotrwałego napięcia emocjonalnego. Nieumiejętne radzenie sobie ze stresem oraz brak wsparcia ze strony innych w sytuacjach trudnych prowadzi do powstania zespołu wypalenia zawodowego, który nie tylko w znacznym stopniu obniża jakość wykonywanej pracy, lecz także uniemożliwia pielęgniarkom ich dalszy rozwój zawodowy.

Cel pracy: Celem niniejszej pracy jest ocena wpływu stresu związanego z pracą zawodową pielęgniarek na występowanie zespołu wypalenia zawodowego.

Materiał i metodyka: Badaniami objęto grupę 103 pielęgniarek pracujących w ośmiu oddziałach zabiegowych i zachowawczych Szpitala Powiatowego w Lipsku. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety własnej konstrukcji, który zawierał 34 pytania.

Wyniki: Spośród badanych pielęgniarek aż 90% uznało, że praca zawodowa negatywnie wpływa na ich życie rodzinne i wskazało na własne wypalenie zawodowe. Pielęgniarki, które przenosiły negatywne emocje z pracy do domu, istotnie częściej wskazywały na brak zadowolenia z wykonywanej pracy oraz wypalenie zawodowe. Według znaczącego odsetka badanych praca zmianowa i stanowisko pracy jest czynnikiem obciążającym w procesie wypalenia zawodowego.

Wnioski: Pielęgniarki były w dużym stopniu narażone na obciążenia psychiczne wpływające niekorzystnie na ich pracę. Większość badanych pielęgniarek odczuwała satysfakcję z wykonywanej pracy, ale znaczny odsetek badanych stwierdzał u siebie objawy prze¬wlekłego stresu i przemęczenia, co może świadczyć o braku jakiegokolwiek wsparcia ze strony współpracowników i przełożonych.

Nursing is one of the professions where chronic stress is an inseparable characteristic and stems from the very nature of the profession itself. The job of a nurse involves particular mental burdens. The source of these is another person, one who has most often found themselves in an extreme situation. A nurse carries out her/his duties in a state of strong and long-lasting emotional strain. Inappropriate coping with stress and a lack of support from others in difficult situations leads to the development of burnout syndrome. This syndrome not only lowers, to a great extent, the quality of performed work but also prevents nurses from further professional development.

Aims: The aim of the following paper is to evaluate the influence of stress connected with the professional work of a nurse on the occurrence of burnout syndrome.

Material and methodology: Research was conducted on a group of 103 nurses working at eight hospital wards (surgical and medical treatment) at the District Hospital in Lipsko. The research tool was a questionnaire of the author’s own devise, which contained 34 questions.

Results: Among the examined nurses, 90% concluded that their professional work has a negative impact on their family life and they pointed to their own occupational burnout. Nurses who carried negative emotions over from work to their homes significantly more often showed a lack of satisfaction from their job and signs of occupational burnout. A substantial percentage of the participants considered shift-work and the professional position held to be a detrimental factor in the process of occupational burnout.

Conclusion: The nurses were to a large extent exposed to mental burdens having a negative impact on their work. The vast majority of the respondents felt satisfaction from their job but a significant percentage of the respondents admitted to suffering from symptoms of chronic stress and exhaustion, which may indicate a lack of any support from co-workers and superiors.